Lezersrecensie
Over de kerk, het geloof en de rol van de vrouw in de kerk
Deze recensie is eerder verschenen op vrouwenthrillers.nl.
Zoals gebruikelijk hangt er altijd een vleugje mystiek over de verhalen met Ruth Galloway. In het achtste deel is dit niet anders. Ruth Galloway is forensisch archeoloog en vanuit deze functie is ze regelmatig betrokken bij politieonderzoeken. In dit deel wordt er op professioneel vlak minder van haar verwacht, maar raakt ze wel betrokken bij verschillende moorden die plaatsvinden.
Domenica de Rosa, de vrouw achter het pseudoniem Elly Griffiths, schrijft naast de boeken over Ruth Galloway series over Edgar Stephens en Max Mephisto. Daarnaast heeft ze ook de Harbinder Kaur serie op haar naam staan. De boeken over Ruth Galloway hoeven niet op volgorde gelezen te worden, hoewel er wel een doorlopende lijn zit in de persoonlijke verhalen. Om het geheugen op te frissen of voor nieuwe lezers geeft de auteur achter in het boek een korte omschrijving van de belangrijkste personages in deze serie. Het persoonlijke verhaal voelt meteen vertrouwd. Zoals in de andere boeken uit deze serie worstelt Ruth ook in De vrouw in het blauw met het moederschap in combinatie met haar werk en hangt er een voortdurende spanning tussen haar en rechercheur Nelson, de vader van haar kind. De auteur blijft de personages uitdiepen waardoor de lezer geboeid blijft en ook volgende delen wil lezen. Naast de persoonlijke verhalen draait het in De vrouw in het blauw om moorden op blonde vrouwen. Er wordt een vrouw dood aangetroffen op een kerkhof en daarnaast is er een oud-studiegenoot van Ruth die dreigbrieven ontvangt. De vraag is of deze moord en de dreigbrieven met elkaar samenhangen.
De kerk en het geloof spelen een centrale rol in De vrouw in het blauw en ook de rol van de vrouw in de kerk staat centraal. Opgravingen waarin de vaardigheden van Ruth aan bod komen, zijn in dit verhaal niet aan de orde. De betrokkenheid van Ruth bij de moordzaken voelt daarom hier en daar als gekunsteld. De uiteindelijke plot is verrassend, maar de auteur verzuimt om de lezer hierin helemaal mee te nemen. Nadat de laatste bladzijden gelezen zijn, blijft de vraag hangen wat de lezer gemist heeft en wat nu het motief was van de moordenaar. De lijst van verdachten is lang en daar komt te abrupt een eind aan. Waar eerdere boeken echt af waren, voelt het einde in dit boek als afgeraffeld.
Elly Griffiths is sterk in het beschrijven van de persoonlijke verhaallijnen, de politiezaken zijn vaak ondergeschikt, maar wel goed uitgewerkt. In De vrouw in het blauw heeft ze hier wat laten liggen.
Zoals gebruikelijk hangt er altijd een vleugje mystiek over de verhalen met Ruth Galloway. In het achtste deel is dit niet anders. Ruth Galloway is forensisch archeoloog en vanuit deze functie is ze regelmatig betrokken bij politieonderzoeken. In dit deel wordt er op professioneel vlak minder van haar verwacht, maar raakt ze wel betrokken bij verschillende moorden die plaatsvinden.
Domenica de Rosa, de vrouw achter het pseudoniem Elly Griffiths, schrijft naast de boeken over Ruth Galloway series over Edgar Stephens en Max Mephisto. Daarnaast heeft ze ook de Harbinder Kaur serie op haar naam staan. De boeken over Ruth Galloway hoeven niet op volgorde gelezen te worden, hoewel er wel een doorlopende lijn zit in de persoonlijke verhalen. Om het geheugen op te frissen of voor nieuwe lezers geeft de auteur achter in het boek een korte omschrijving van de belangrijkste personages in deze serie. Het persoonlijke verhaal voelt meteen vertrouwd. Zoals in de andere boeken uit deze serie worstelt Ruth ook in De vrouw in het blauw met het moederschap in combinatie met haar werk en hangt er een voortdurende spanning tussen haar en rechercheur Nelson, de vader van haar kind. De auteur blijft de personages uitdiepen waardoor de lezer geboeid blijft en ook volgende delen wil lezen. Naast de persoonlijke verhalen draait het in De vrouw in het blauw om moorden op blonde vrouwen. Er wordt een vrouw dood aangetroffen op een kerkhof en daarnaast is er een oud-studiegenoot van Ruth die dreigbrieven ontvangt. De vraag is of deze moord en de dreigbrieven met elkaar samenhangen.
De kerk en het geloof spelen een centrale rol in De vrouw in het blauw en ook de rol van de vrouw in de kerk staat centraal. Opgravingen waarin de vaardigheden van Ruth aan bod komen, zijn in dit verhaal niet aan de orde. De betrokkenheid van Ruth bij de moordzaken voelt daarom hier en daar als gekunsteld. De uiteindelijke plot is verrassend, maar de auteur verzuimt om de lezer hierin helemaal mee te nemen. Nadat de laatste bladzijden gelezen zijn, blijft de vraag hangen wat de lezer gemist heeft en wat nu het motief was van de moordenaar. De lijst van verdachten is lang en daar komt te abrupt een eind aan. Waar eerdere boeken echt af waren, voelt het einde in dit boek als afgeraffeld.
Elly Griffiths is sterk in het beschrijven van de persoonlijke verhaallijnen, de politiezaken zijn vaak ondergeschikt, maar wel goed uitgewerkt. In De vrouw in het blauw heeft ze hier wat laten liggen.
1
Reageer op deze recensie
