Lezersrecensie
Onze kleine leugentjes
Marianne woont samen met haar man en drie kinderen in een prachtig huis. Door zijn werk als chirurg zijn er geen financiële zorgen. Ze zijn het perfecte gezin met het het perfecte leven, voor de buitenwereld althans.
Per toeval hoort Marianne haar man de naam Caroline uitspreken. Ze is meteen overtuigd dat zij een affaire hebben. In het verleden is Marianne al vaker jaloers geweest en het is niet meteen duidelijk of dat altijd terecht was.
Uit datzelfde verleden komen er nog meer zaken naar boven waardoor ik niet zeker was van de affaire. Je wilt Marianne graag geloven, maar door haar mentale toestand is het niet ondenkbaar dat ze fout zit. Bij elk hoofdstuk vertoont het huwelijk tussen Simon en Marianne meer en meer barsten.
Ik was niet de enige die twijfelde aan Marianne; ze lijkt ook zichzelf niet te vertrouwen door het medicatiegebruik en door hetgeen Simon haar vertelt. Het ene moment beweert hij iets, later doet hij Marianne geloven dat hij dat nooit gezegd heeft. In het eerste deel neemt ze dat klakkeloos over en dat stoorde me wel.
Een deel van het boek bestaat uit herhaling. Het is niet zo fijn om meermaals te moeten denken dat je dat allemaal al wel eens gelezen hebt. De herhaling maakt een deel van het verhaal wat saai en ik kreeg daarbij het gevoel dat het nergens heen leidde.
Desondanks blijft het wel allemaal vlot lezen. De voornaamste reden is natuurlijk dat ik tot op het einde gewoonweg niet kon uitmaken wie ik nu moest geloven. Mariannes mentale toestand en voorgeschiedenis spreken niet in haar voordeel. Anderzijds doet ze je geloven dat haar leven dankzij Simon vooral uit manipulatie en leugens bestaat.
Toen ik ongeveer een 150 à 170 pagina's ver was, kreeg ik het gevoel dat er mogelijks (en eindelijk) iets zat aan te komen. Toch stelde dat niet zo veel voor. Marianne plant een lunchafspraak en een feestje. Bij beiden heeft ze een duidelijk doel voor ogen. Echter vond ik haar gedrag en uitspraken zo overdreven dat ze eerder het tegenovergestelde zou bereiken. De vele hashtags hierbij stoorden en voelden niet als een meerwaarde.
Ik begon wat ongeduldig te worden en hoopte dat er gauw écht iets zou gebeuren. Daarvoor was het wachten tot de ontknoping. Dan neemt het verhaal plots een hoog tempo aan. Heel goed, alleen een groot verschil met de rest van het verhaal. Het contrast zou niet zo groot geweest zijn mocht er wat meer gebeuren.
De sterkte van Onze kleine leugentjes zit 'm vooral in de continue twijfel over wie nu de waarheid spreekt en of de affaire echt is of niet. De auteur bracht dat element goed over en deze vragen werden pas op het einde beantwoord. Er volgden ook nog enkele plottwists die zeker bijdroegen aan een sterk einde.
Deze thriller is goed, maar verwacht je niet aan veel actie of een nagelbijtend spannend verhaal. Voor mij mocht er wat meer in hebben gezeten, maar dat is voor iedereen anders. Het verhaal las wel super vlot en eindigde sterk: 2 zaken die ook niet onbelangrijk zijn.
3,5⭐
Dankjewel aan VBK België en LAB Uitgevers voor het recensie-exemplaar!
Per toeval hoort Marianne haar man de naam Caroline uitspreken. Ze is meteen overtuigd dat zij een affaire hebben. In het verleden is Marianne al vaker jaloers geweest en het is niet meteen duidelijk of dat altijd terecht was.
Uit datzelfde verleden komen er nog meer zaken naar boven waardoor ik niet zeker was van de affaire. Je wilt Marianne graag geloven, maar door haar mentale toestand is het niet ondenkbaar dat ze fout zit. Bij elk hoofdstuk vertoont het huwelijk tussen Simon en Marianne meer en meer barsten.
Ik was niet de enige die twijfelde aan Marianne; ze lijkt ook zichzelf niet te vertrouwen door het medicatiegebruik en door hetgeen Simon haar vertelt. Het ene moment beweert hij iets, later doet hij Marianne geloven dat hij dat nooit gezegd heeft. In het eerste deel neemt ze dat klakkeloos over en dat stoorde me wel.
Een deel van het boek bestaat uit herhaling. Het is niet zo fijn om meermaals te moeten denken dat je dat allemaal al wel eens gelezen hebt. De herhaling maakt een deel van het verhaal wat saai en ik kreeg daarbij het gevoel dat het nergens heen leidde.
Desondanks blijft het wel allemaal vlot lezen. De voornaamste reden is natuurlijk dat ik tot op het einde gewoonweg niet kon uitmaken wie ik nu moest geloven. Mariannes mentale toestand en voorgeschiedenis spreken niet in haar voordeel. Anderzijds doet ze je geloven dat haar leven dankzij Simon vooral uit manipulatie en leugens bestaat.
Toen ik ongeveer een 150 à 170 pagina's ver was, kreeg ik het gevoel dat er mogelijks (en eindelijk) iets zat aan te komen. Toch stelde dat niet zo veel voor. Marianne plant een lunchafspraak en een feestje. Bij beiden heeft ze een duidelijk doel voor ogen. Echter vond ik haar gedrag en uitspraken zo overdreven dat ze eerder het tegenovergestelde zou bereiken. De vele hashtags hierbij stoorden en voelden niet als een meerwaarde.
Ik begon wat ongeduldig te worden en hoopte dat er gauw écht iets zou gebeuren. Daarvoor was het wachten tot de ontknoping. Dan neemt het verhaal plots een hoog tempo aan. Heel goed, alleen een groot verschil met de rest van het verhaal. Het contrast zou niet zo groot geweest zijn mocht er wat meer gebeuren.
De sterkte van Onze kleine leugentjes zit 'm vooral in de continue twijfel over wie nu de waarheid spreekt en of de affaire echt is of niet. De auteur bracht dat element goed over en deze vragen werden pas op het einde beantwoord. Er volgden ook nog enkele plottwists die zeker bijdroegen aan een sterk einde.
Deze thriller is goed, maar verwacht je niet aan veel actie of een nagelbijtend spannend verhaal. Voor mij mocht er wat meer in hebben gezeten, maar dat is voor iedereen anders. Het verhaal las wel super vlot en eindigde sterk: 2 zaken die ook niet onbelangrijk zijn.
3,5⭐
Dankjewel aan VBK België en LAB Uitgevers voor het recensie-exemplaar!
1
Reageer op deze recensie