Als ik sommige recensies lees dan vraag ik mij af of ik hetzelfde boek gelezen heb. De stortvloed aan personages bezorgd mijn helemaal geen problemen en de schrijfstijl bleef bij mij in lijn met die in zijn vorige boek.

Ik las een spannend verhaal zonder seriemoordenaars, met mensen van vlees en bloed, die zelfs in de meest precaire momenten nog humor en one-liners spuien alsof ze in de show van een stand-up comedian staan. Ruiz is een perfecte opvolger van de professor als hoofdfiguur. De prof komt zelf ook nog enkele keren in beeld. Ondanks het verhaal en de actie heeft Robotham ook oog voor zijn personages. Ze evolueren. Misschien zat er hier en daar wel een oogje los aan het plot en zat het allemaal iets minder scherp in elkaar dan in het vorige boek, maar het stoorde absoluut niet.

Robotham heeft met het recupereren van figuren uit een vorig boek een interessante invalshoek gevonden voor zijn verhalen. Alleen moet hij opletten dat hij niet te lang uit hetzelfde vaatje blijft tappen.