Vertrekkend van een bekend historisch gegeven (de ramp met de Concorde in Parijs) voert De Bruyn een spannend verhaal op. Zijn filmische schrijfstijl maken zijn boeken bijzonder toegankelijk voor een groot publiek. Enig minpunt in de stijl is het voortdurend switchen tussen tegenwoordige en verleden tijd, die eerder aan inconsequentie dan aan een stijlfiguur moet worden toegeschreven. De psychologische uitwerking van het personage van de weduwe is schitterend, terwijl de carrièrevrouw toch nog iets te veel een karikatuur van het soort is. Ik vermoed dat De Bruyn met dergelijke vrouwen ooit eens in de clinch gelegen heeft, want blijkbaar kan hij ze in zijn boeken niet genoeg de grond in boren.

De Bruyn blijft een onderschatte auteur die te vaak in de schaduw van Aspe en Deflo zit.