Aanrader

Roman over een jonge vrouw (met warrig vuilblond haar) die meegaat met een wetenschappelijk onderzoeksschip dat diepe boringen gaat doen in het noordpoolgebied. Ze gaat mee in de plaats van haar hoogleraar, die onverwachts overleed. Dit boek gaat niet over wetenschap (het is geen wetenschapsboek), maar over de wetenschappers als mensen onder elkaar. Men kijkt naar elkaar, men schat elkaar (wel eens verkeerd) in, er wordt geroddeld, gelachen en geweend, er is rouw, een weinig liefde en nogal wat liefdesverdriet. Er wordt ook behoorlijk wat alcohol gedronken. Het werk zelf vlot niet en dreigt zelfs te mislukken door een inefficiënte organisatie. Het verhaal komt misschien wat traag op gang, maar ik bleef toch geboeid verder lezen. Het hoofdpersonage was verliefd op haar hoogleraar en denkt vaak aan hem terug. Die liefde werd nooit beantwoord. Ze voelt zich erg onzeker als onervaren onderzoekster, en stelt zich allerlei vragen (en ik dus ook als lezer), die naar het einde toe allemaal (denk ik toch) worden beantwoord. Gebeurtenissen, interacties en conversaties worden gedetailleerd beschreven (wat ik zeer goed vind), en de meeste personages zijn goed uitgewerkt. De wetenschappelijke uitleg hier en daar moet (ook voor een leek) makkelijk te begrijpen of voorbij te lezen zijn, en verhoogt het inleven. Geen uitzonderlijk mooie schrijfstijl, maar zeker vlot te lezen.
Bovenstaande zijn mijn bevindingen als amateurbeoordelaar. Ik vind dit boek een aanrader en geef het vier sterren.