Oog om oog, tand om tand

Of ik wil deelnemen aan een blogtour? Ja, natuurlijk!
Het verhaal trekt door Frankrijk, nog beter!
Ooh, en in het verhaal komen dieren... laat dat boek maar komen!
Dit debuut van Patricia stelt zeker niet teleur, maar ik kan er geen genre op kleven, ergens lees je voor een spiegel, je krijgt vragen, waar je toch even over moet nadenken, wat zou ik doen, zeggen, denken?
We leren verschillende personages kennen, Louise de pragmatische meid, die genoeg heeft van alles, haar rugzak pakt, tent erbij, en vertrekt naar Frankrijk. Onderweg wordt Louise op meerdere manieren geconfronteerd met dierenleed. En alsof dit nog niet erg genoeg is, wat haar nog meer raakt, is de onverschilligheid van de plaatselijke bevolking. Ze leert Jess kennen, bij wie ze kan ventileren, en trekken samen verder.
Harry en Tom, broers, die ouders hebben die in veel geïnteresseerd zijn,drugs, drank, uitgaan, ruzie maken... maar helaas niet in hun kinderen. De beste daad van die ouders was hun kinderen droppen bij een aanwezige oma.
Harry en Louise hun verhaal weeft vrij laat in het boek samen, het laat nog ruimte voor een vervolg.
Zoals Jess zo mooi zegt, het leven is helemaal nog niet zo slecht, als je het neemt zoals het komt! Een uitspraak waar ik me wel kan in vinden. Het boek is gevuld met mooie quotes, maar om het verhaal beter te begrijpen, moet je het precies twee keer lezen, net als sommige films, zie/lees je op een andere manier de tweede maal.
Ik mocht deelnemen aan de blogtour van Patricia, waar ik dankbaar voor ben, want hoewel het boek een mooie, aansprekende cover heeft, denk ik niet dat ik anders deze parel al had gelezen, wat zonde zou geweest zijn!
Een welverdiende 4 sterren!