Ik heb dit boek persoonlijk laten signeren op de boekenbeurs door de auteur. Vooral de cover sprak me zeer aan, hij was zeer opvallend. Ik had geen voorkennis over de periode (stille film en opkomst van de geluidsfilm), maar ik kan de recensie hierboven voor een stuk wel beamen: de sfeerschepping en het historisch kader zijn zeer goed uitgewerkt. Waar ik het minder mee eens ben is de opmerking dat dit slechts een stijloefening is omdat het boek 240 pagina's beslaat in een ruime bladspiegel, alsof dat afbreuk zou doen aan de kwaliteit van het verhaal. Ik volg de recente publicaties van uitgeverij Kramat op de voet, sinds de publicatie van Moord (genomineerd voor de Hercule Poirotprijs) en dit is al het derde boek dat wordt afgerekend op aantal pagina's of dikte van het verhaal. Een goed uitgewerkt en uitgepuurd verhaal in pure fast-paced-stijl beslaat nu eenmaal geen volle 300 pagina's. Er zijn genoeg voorbeelden, klassiekers zelfs die amper 150 pagina's beslaan. Kortom, het feit dat dit een sterk staaltje plotkunst is met geringe middelen en een mooie sfeerschepping is juist. En of er nu 30 regels of 60 regels op één pagina staan, dat zal me een zorg zijn. Geen zonde van het papier, me dunkt, wel zonde van de onzinnige kritiek.