Papa, ik ben er ook nog

Lilian is op zoek naar het verleden van haar vader. Een man, die op zoek was naar avontuur in zijn leven. Tijdens de tweede wereldoorlog, op weg naar Engeland, wordt hij op de grens van Duitsland en Zwitserland aangehouden door de Duitsers en verbleef 2 ½ jaar in diverse concentratiekampen. Na de oorlog begint hij een eigen zaak en verzeilt nadat hij failliet is gegaan in de onderwereld van Amsterdam. Na twee mislukte huwelijken komt hij te overlijden op een boot in Gibraltar.
Lilian verlangde naar meer aandacht van haar vader, die zij erg gemist heeft en gaat onderzoek doen naar het verleden van haar vader.

De titel “Ik kreeg mijn vader niet dood” dekt de lading in zekere mate. De uitdrukking stamt uit de genealogie en geeft aan dat er geen officiële registratie is van het overlijden. Hoewel er kennelijk geen persoonskaart kan worden gevonden bij het Centraal Bureau Genealogie is Ton officieel dood verklaard (datum, plaats, oorzaak) door officiële instanties in Gibraltar op grond waarvan de uitkering van de stichting 40-45 is stopgezet.

In een mooie, wat zakelijke stijl, schrijft Lilian over haar gemis van haar vader. Haar behoefte hem beter te leren kennen, om bij hem te zijn, contact met hem te hebben, met hem te praten over gewone dagelijkse dingen, gewoon een kopje koffie met hem te drinken in Amsterdam. Het verhaal roept vragen op hoe haar relatie is geweest met haar zus. Helaas wordt dat aspect niet uitgewerkt.
Zij schrijft in de ik-vorm, waaruit duidelijk blijkt hoe zij tegen haar vader aankijkt en wat zij in hem gemist heeft. De chronologie in haar verhaal is hier en daar wat verwarrend en noopt tot herlezing van sommige stukken om tot een goede plaats- en tijdsbepaling te komen.