Witte suprematie verdient een betere bestrijding.

Layla Saad probeert witte lezers handvatten aan te reiken om ze ervan te doordringen dat witte mensen vaak uit onwetenheid de niet witte mens negatief en bevooroordeeld benaderd. Zonder twijfel vindt dit plaats, maar de wijze waarop Layla dit probeert helder te maken, slaat bij mij absoluut niet aan. Niet omdat ik boos wordt of de discussie wenst te ontlopen of dat ik categorisch ontken, maar omdat ik de argumenten niet overtuigend vind. Een voorbeeld: tooncontrole komt tot uiting als ik vind dat andermans toon te agressief is. Naar mijn bescheiden mening heeft dit niets te maken met het feit dat witte mensen zich beter achten dan niet witte mensen. Ook een agressieve benadering van witte mensen slaat bij mij niet aan. Ik wil er best naar luisteren, maar ik vind het niet bijdragen aan een goede discussie.
Nogmaals er zal zeker sprake zijn van witte suprematie, maar haar boek zal wat mij betreft niet veel bijdragen aan het verhelpen daarvan.
Helaas kom ik niet verder dan twee sterren toe te kennen aan dit boek. Er moet een betere manier te vinden zijn om dit probleem aan de orde te stellen.