Lezersrecensie
Te simpel
Thomas Boender woont in een klein dorp in Friesland. In zijn huis wordt weinig gesproken. Zijn vader werkt op het land en zijn moeder doet het huishouden. Een lerares, afkomstig uit de 'Randstad' leert hem pianospelen.
Thomas ontvlucht zijn verstikkende omgeving, en in Amsterdam maakt hij kennis met een Engels meisje, dat hem meeneemt op haar reis langs Europese hoofdsteden. In Dover laat ze hem echter aan zijn lot over en is Thomas teruggeworpen op zichzelf. Hij zwijgt, zoals hij dat zijn hele leven gewend is.
Hij belandt in een psychiatrische inrichting waar hij bekend staat als 'de pianoman'.
De media nemen zijn uitzonderlijk verhaal over, en zo komt zijn ware identiteit aan het licht.
Dit boek werd mij door Hebban aanbevolen en blijkt het boekenweekgeschenk van 2008 te zijn.
De verwachtingen waren hoog gespannen omdat ik vorig jaar (2020) Bernlef's 'Hersenschimmen' las en dat vond ik een zeer goed boek.
De pianoman valt een beetje tegen. Het ligt niet aan de taal, Bernlef schrijft helder en to the point.
Het gaat meer over het onderwerp van dit verhaal.
Vanaf de opname in de psychiatrische instelling begon ik me het echte verhaal van de pianoman te herinneren. Dit dateert blijkbaar uit 2005.
Er is natuurlijk niets mis mee met het gebruiken van een echt gebeurd gegeven als onderwerp van een verhaal, maar in dit geval lijkt me dat toch een beetje te gemakkelijk.
Als het verhaal dan nog overgoten wordt met een stereotiep sausje van 'de stugge, stille, op een terp wonende Fries', heb ik het wel gehad.
Bernlef heeft zich wel snel afgemaakt van zijn schrijfopdracht.
Thomas ontvlucht zijn verstikkende omgeving, en in Amsterdam maakt hij kennis met een Engels meisje, dat hem meeneemt op haar reis langs Europese hoofdsteden. In Dover laat ze hem echter aan zijn lot over en is Thomas teruggeworpen op zichzelf. Hij zwijgt, zoals hij dat zijn hele leven gewend is.
Hij belandt in een psychiatrische inrichting waar hij bekend staat als 'de pianoman'.
De media nemen zijn uitzonderlijk verhaal over, en zo komt zijn ware identiteit aan het licht.
Dit boek werd mij door Hebban aanbevolen en blijkt het boekenweekgeschenk van 2008 te zijn.
De verwachtingen waren hoog gespannen omdat ik vorig jaar (2020) Bernlef's 'Hersenschimmen' las en dat vond ik een zeer goed boek.
De pianoman valt een beetje tegen. Het ligt niet aan de taal, Bernlef schrijft helder en to the point.
Het gaat meer over het onderwerp van dit verhaal.
Vanaf de opname in de psychiatrische instelling begon ik me het echte verhaal van de pianoman te herinneren. Dit dateert blijkbaar uit 2005.
Er is natuurlijk niets mis mee met het gebruiken van een echt gebeurd gegeven als onderwerp van een verhaal, maar in dit geval lijkt me dat toch een beetje te gemakkelijk.
Als het verhaal dan nog overgoten wordt met een stereotiep sausje van 'de stugge, stille, op een terp wonende Fries', heb ik het wel gehad.
Bernlef heeft zich wel snel afgemaakt van zijn schrijfopdracht.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Garp
Gesponsord
Terwijl Emmy probeert de raadsels op te lossen die door twee verdwenen tienermeisjes zijn achtergelaten, realiseert ze zich dat ze hen nooit écht heeft gekend. Elke tiener heeft geheimen, maar wie zou ervoor willen moorden?
Twee zussen groeien op in de meedogenloos snel veranderende miljoenenstad Singapore met de hoge verwachtingen van hun moeder. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
Een sinister geheim bedreigt de bekendste Amerikaanse presidentsverkiezingen. De erfgenamen van A.C. Porter is de zesde winnaar van de Hebban Thrillerprijs.
