Lezersrecensie
Het ware, maar niet gemakkelijk leesbare verhaal van de Kelly-bende
In 'Het ware verhaal van de Kelly-bende' vertelt Peter Carey het korte maar aangrijpende levensverhaal van Ned Kelly, de legendarische Australische schurk.
Als je de Wikipedia pagina over het onderwerp mag geloven, is het verloop van de vertelling waarheidsgetrouw.
Als Ned 12 jaar oud is, sterft zijn vader na een gevangenisstraf van 6 maanden, opgelopen omdat hij de origine van een partij vlees niet kan verklaren. Deze gebeurtenis maakt een sterke indruk op Ned en zal voor altijd zijn houding tegenover politie en rijke grootgrondbezitters beïnvloeden.
Als op dat moment 'oudste man' neemt Ned de verantwoordelijkheid over het achtkoppige gezin.
Hij houdt erg veel van zijn moeder.
Op 14 jarige leeftijd komt hij onder de vleugels van Harry Power, een notoire struikrover en volgens het boek, minnaar van zijn moeder Ellen.
Bij één van de vele aanvaringen met de politie doodt Ned Kelly drie politieagenten.
Een ware klopjacht begint, en deze zal slechts eindigen bij het proces en de uiteindelijke executie van Ned.
Het boek zelf is onderverdeeld in 13 'pakketten'. Het zijn de zogezegde getuigenissen van Ned Kelly zelf, geschreven voor zijn dochter, ter verantwoording van zijn daden.
In werkelijkheid zijn deze 'pakketten' gebaseerd op de twee werkelijk bestaande en bewaarde brieven die Ned schreef aan een Australisch parlementslid.
Deze stilistische vondst komt, samen met het taalgebruik de authenticiteit van het boek ten goede.
De leesbaarheid is echter een andere kwestie.
Peter Carey gebruikt een soort van spreektaal zonder leestekens.
Dit is niet evident te lezen! Een voorbeeld van een zin:
' Ik begon me eigen te verexcuseren wou aan de Eleven Mile Creek wat te eten en een bed gaan zoeken maar agent Fitzpatrick knipoogde naar me zei dat ik een danspartner ging zoeken die me beviel of de bak in draaide ik mocht zelf kiezen.'
Het boek leest dus niet echt vlot.
Het geeft wel een goed beeld van het harde leven van de arme 'landontginners', hun strijd met de rijke grootgrondbezitters en de betrokkenheid van de plaatselijke politie bij allerhande onrechtvaardige gebeurtenissen.
Als lezer krijg je snel sympathie voor Ned Kelly die als een soort Robin Hood wordt voorgesteld.
Na 'Oscar en Lucinda' kreeg Peter Carey voor de tweede maal de gerenommeerde 'Booker Prize' voor deze roman.
Ik las in het verleden al verschillende boeken van deze Australische schrijver:
in 1992: De dikke man in de geschiedenis
in 1995: De belastinginspectrice
in 1998: Oscar en Lucinda
in 2011: Zijn verborgen bestaan
Als je de Wikipedia pagina over het onderwerp mag geloven, is het verloop van de vertelling waarheidsgetrouw.
Als Ned 12 jaar oud is, sterft zijn vader na een gevangenisstraf van 6 maanden, opgelopen omdat hij de origine van een partij vlees niet kan verklaren. Deze gebeurtenis maakt een sterke indruk op Ned en zal voor altijd zijn houding tegenover politie en rijke grootgrondbezitters beïnvloeden.
Als op dat moment 'oudste man' neemt Ned de verantwoordelijkheid over het achtkoppige gezin.
Hij houdt erg veel van zijn moeder.
Op 14 jarige leeftijd komt hij onder de vleugels van Harry Power, een notoire struikrover en volgens het boek, minnaar van zijn moeder Ellen.
Bij één van de vele aanvaringen met de politie doodt Ned Kelly drie politieagenten.
Een ware klopjacht begint, en deze zal slechts eindigen bij het proces en de uiteindelijke executie van Ned.
Het boek zelf is onderverdeeld in 13 'pakketten'. Het zijn de zogezegde getuigenissen van Ned Kelly zelf, geschreven voor zijn dochter, ter verantwoording van zijn daden.
In werkelijkheid zijn deze 'pakketten' gebaseerd op de twee werkelijk bestaande en bewaarde brieven die Ned schreef aan een Australisch parlementslid.
Deze stilistische vondst komt, samen met het taalgebruik de authenticiteit van het boek ten goede.
De leesbaarheid is echter een andere kwestie.
Peter Carey gebruikt een soort van spreektaal zonder leestekens.
Dit is niet evident te lezen! Een voorbeeld van een zin:
' Ik begon me eigen te verexcuseren wou aan de Eleven Mile Creek wat te eten en een bed gaan zoeken maar agent Fitzpatrick knipoogde naar me zei dat ik een danspartner ging zoeken die me beviel of de bak in draaide ik mocht zelf kiezen.'
Het boek leest dus niet echt vlot.
Het geeft wel een goed beeld van het harde leven van de arme 'landontginners', hun strijd met de rijke grootgrondbezitters en de betrokkenheid van de plaatselijke politie bij allerhande onrechtvaardige gebeurtenissen.
Als lezer krijg je snel sympathie voor Ned Kelly die als een soort Robin Hood wordt voorgesteld.
Na 'Oscar en Lucinda' kreeg Peter Carey voor de tweede maal de gerenommeerde 'Booker Prize' voor deze roman.
Ik las in het verleden al verschillende boeken van deze Australische schrijver:
in 1992: De dikke man in de geschiedenis
in 1995: De belastinginspectrice
in 1998: Oscar en Lucinda
in 2011: Zijn verborgen bestaan
1
Reageer op deze recensie