Schitterend

Twee jonge mannen, twee dubbellevens. Guido groeit op in een welgesteld gezin, zijn vriend Costantino is de zoon van de portier.
Ze zijn van jongs af aan bevriend en voelen zich op een verwarrende manier tot elkaar aangetrokken. Tijdens een schoolreis naar Griekenland vindt er een eerste aarzelende toenadering tussen hen plaats, maar ze ontkennen allebei hun gevoelens.
Daarna scheiden hun wegen en beiden beginnen ze aan een doorsneeleven. Costantino blijft in Rome, trouwt en krijgt twee kinderen. Guido komt in Londen terecht en trouwt met een vrouw die al een dochter heeft.
Maar ze blijven een moeizame affaire in stand houden, die zich veelal afspeelt in hotels rond de luchthaven van Rome. Juist als ze allebei zeker weten dat ze niet langer zonder elkaar willen leven, slaat het noodlot toe.
Ze worden aangevallen en levensgevaarlijk verwond.


Het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van Guido, de in de Londense metropool levende kunstprofessor. Ook al worstelt hij met zijn homoseksualiteit, uiteindelijk heeft hij er vrede mee.
Costantino is zijn tegenpool. Hij gaat in het leger, trouwt, heeft kinderen en voelt een zeer grote traditionele verantwoordelijkheid t.o.v zijn familie. Het is ook niet voor niets dat de aanval die ze te verduren krijgen, zich in Zuid Italië afspeelt.

Mazzantini hanteert een bij wijlen geforceerd literair taalgebruik met soms vergezochte vergelijkingen en woordkeuzes.
Daar moet je aan wennen. Na een tijdje ben je echter helemaal mee en leef je volledig mee met de personages.
Als stadsmens dacht ik soms wel eens: komaan, ga ervoor en laat de 'schittering' over je komen. Jullie leven in de éénentwintigste eeuw.

Dit doet niets af van de waarde van dit boek.
Een vrouw (Margaret Mazzantini) heeft de gevoelens tussen de twee mannen werkelijk diepgaand beschreven. De strijd die ze beiden op hun manier moeten leveren kon ik goed volgen en begrijpen.