Lezersrecensie
Geen klassieker maar wel bovengemiddeld
Vijftien jaar na de gebeurtenissen in 'Het verhaal van een dienstmaagd' heeft het regime van de Republiek Gilead de touwtjes nog altijd stevig in handen.
Van binnenuit komen er echter scheurtjes in de godsdienstige facade.
We volgen de levens van drie vrouwen. Twee van hen zijn jong en groeien op aan weerszijden van de grens: Agnes heeft een bevoorrecht leven als dochter van een 'Bevelhebber' in Gilead, Daisy leeft in het vrije Canada, maar is wel op de hoogte van de gebeurtenissen in het buurland.
De derde vrouw is Tante Lydia, een van de machthebbers van Gilead. Ze weet haar positie te bewaren door geheimen te verzamelen en deze te gebruiken tegen haar concurrenten.
Aan de hand van de verhalen van deze drie personages zijn we getuige van het corrupte systeem van Gilead.
Uiteindelijk komen de verhaallijnen samen en worden een aantal zaken duidelijk.
Margaret Atwood schreef dit boek zo'n 35 jaar na het oorspronkelijke 'Verhaal van de dienstmaagd'.
Het is niet echt een vervolg, maar het verhaal borduurt natuurlijk verder op de situaties uit het vorige boek. Het eerste boek lezen is wel noodzakelijk.
Ik heb het gevoel dat de druk om een vervolg te schrijven zeer groot moet geweest zijn, zeker na de succesvolle TV serie.
Daar lijdt 'De testamenten' wel enigszins onder. Natuurlijk met een voorganger als 'Het verhaal van de dienstmaagd' is dit niet verwonderlijk.
De setting is niet veranderd, en dan zou je verwachten dat er veel aandacht aan de nieuwe personages zou geschonken worden. Het verloop van het verhaal en de uiteindelijke afloop is echter belangrijker, waardoor de personages wat op de vlakte blijven.
Atwood vertelt op een meesterlijke manier. Het verhaal is spannend, en de sardonische humor is een bewijs van het plezier waarmee Atwood dit boek waarschijnlijk schreef.
Met de opkomst van allerlei populistische partijen, de opgang van fundamentalistische vormen van godsdienst, zijn boeken als deze van Margaret Atwood verplichte kost voor elk weldenkend mens.
In het verleden las ik volgende boeken van Margaret Atwood:
In 2016: De blinde huurmoordenaar
In 2017: Oryx en Crake
In 2017: Penelope
In 2018: Het verhaal van de dienstmaagd
In 2019: Het jaar van de vloed
Van binnenuit komen er echter scheurtjes in de godsdienstige facade.
We volgen de levens van drie vrouwen. Twee van hen zijn jong en groeien op aan weerszijden van de grens: Agnes heeft een bevoorrecht leven als dochter van een 'Bevelhebber' in Gilead, Daisy leeft in het vrije Canada, maar is wel op de hoogte van de gebeurtenissen in het buurland.
De derde vrouw is Tante Lydia, een van de machthebbers van Gilead. Ze weet haar positie te bewaren door geheimen te verzamelen en deze te gebruiken tegen haar concurrenten.
Aan de hand van de verhalen van deze drie personages zijn we getuige van het corrupte systeem van Gilead.
Uiteindelijk komen de verhaallijnen samen en worden een aantal zaken duidelijk.
Margaret Atwood schreef dit boek zo'n 35 jaar na het oorspronkelijke 'Verhaal van de dienstmaagd'.
Het is niet echt een vervolg, maar het verhaal borduurt natuurlijk verder op de situaties uit het vorige boek. Het eerste boek lezen is wel noodzakelijk.
Ik heb het gevoel dat de druk om een vervolg te schrijven zeer groot moet geweest zijn, zeker na de succesvolle TV serie.
Daar lijdt 'De testamenten' wel enigszins onder. Natuurlijk met een voorganger als 'Het verhaal van de dienstmaagd' is dit niet verwonderlijk.
De setting is niet veranderd, en dan zou je verwachten dat er veel aandacht aan de nieuwe personages zou geschonken worden. Het verloop van het verhaal en de uiteindelijke afloop is echter belangrijker, waardoor de personages wat op de vlakte blijven.
Atwood vertelt op een meesterlijke manier. Het verhaal is spannend, en de sardonische humor is een bewijs van het plezier waarmee Atwood dit boek waarschijnlijk schreef.
Met de opkomst van allerlei populistische partijen, de opgang van fundamentalistische vormen van godsdienst, zijn boeken als deze van Margaret Atwood verplichte kost voor elk weldenkend mens.
In het verleden las ik volgende boeken van Margaret Atwood:
In 2016: De blinde huurmoordenaar
In 2017: Oryx en Crake
In 2017: Penelope
In 2018: Het verhaal van de dienstmaagd
In 2019: Het jaar van de vloed
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Garp
Gesponsord
Terwijl Emmy probeert de raadsels op te lossen die door twee verdwenen tienermeisjes zijn achtergelaten, realiseert ze zich dat ze hen nooit écht heeft gekend. Elke tiener heeft geheimen, maar wie zou ervoor willen moorden?
Twee zussen groeien op in de meedogenloos snel veranderende miljoenenstad Singapore met de hoge verwachtingen van hun moeder. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
Een sinister geheim bedreigt de bekendste Amerikaanse presidentsverkiezingen. De erfgenamen van A.C. Porter is de zesde winnaar van de Hebban Thrillerprijs.
