Op naar Elena 3.

Na leergeld te hebben betaald op landgoed The Green Meadow met de daarbij behorende handelsstal in Groot Brittannië zou je denken dat Elena het bij de familie Meerdervoort voor gezien zou houden en naar Nederland zou vertrekken. Maar het tegendeel blijkt, wanneer Elena in Caffé Nero de Nederlandse rechercheur Willem Poortugal ontmoet. Aan hem vertelt ze dat zij voornemens is om Max, op wie zij verlieft is, naar Napels in Italië te volgen. Inmiddels heeft Max een reden gevonden om zijn achternaam Meerdervoort te wijzigen in Firenzo, de naam van zijn familie in Napels. Willem kan het niet laten om Elena te waarschuwen voor de familie Firenzo. En terecht zoals later zal blijken. Elena maakt Willem deelgenoot van haar dromen over het verkeersongeval waarbij haar ouders omkwamen. Een ongeval waarbij zij aanwezig was en het overleefde. Zij vraagt aan hem of er nog een dossier van dat gebeuren bestaat. Willem zegt toe daarnaar, wanneer hij weer in Nederland is, te willen kijken.

Voordat Elena naar Napels vertrekt doet zij in huize Meerdervoort nog een vreselijke ontdekking en daar blijft het niet bij. Elena brengt ook nog een bezoek haar tante Hedwig in Nederland, bij wie zij na het verkeersongeval opgroeide. Van haar ontvangt Elena een doos met spullen van haar ouders, zoals brieven en een dagboek van haar vader. Bij het lezen daarvan wordt de oorzaak van het verkeersongeval voor Elena duidelijk. Maar niet alleen het verkeersongeval maar ook nog een ander duister geheim.

SCHREEUWENDE STILTE (Elena 2), geschreven door MARJA BOOMSTRA
werd in 2025 uitgegeven bij M-B publishing.
Het is alweer enige tijd geleden dat ik Verdwenen stemmen (Elena 1) heb gelezen. Daardoor moest ik bij dit boek er even inkomen. Maar eenmaal op stoom kon ik niet meer stoppen. De auteur heeft haar uiterste best gedaan om een goed boek te schrijven, waarin zij uitermate in is geslaagd. Ik vind het beter dan Elena 1. Bere spannend en vanwege de stijl heerlijk om te lezen. Ik voel mij bevoorrecht dat ik het kon lezen. Daarbij viel mij de voorliefde van de auteur voor Den Haag weer op. En wel omdat zij een van de hoofdpersonages liet logeren in het mij zo bekende Kurhaus-hotel op Scheveningen. Zo komt de Hasseltsestraat op Scheveningen ook nog in beeld.