Te veel eer voor te veel boek

Pil van ruim 1200 bladzijden die via allerlei kanalen wordt aangeprezen. Zo won het werk de “Europese Literatuurprijs” (waar ik nog nooit van gehoord had) in 2018. Die prijs blijkt een Nederlandse prijs te zijn, jaarlijks toe te wijzen aan een boek uit het Europese taalgebied dat naar het Nederlands vertaald is. De prijs is dus bestemd voor boek én vertaler(s).
Eerder las ik van deze schrijver “Buzz Aldrin, waar ben je gebleven” wat ik wel kon waarderen. Dít boek verhaalt meest vanuit de hoofdpersoon Max, maar ook meerdere hoofdstukken vanuit Owen, de oom van Max. Max is een Noorse jongen die tot zijn 14e in Stavanger woont met zijn ouders en zus. Hij floreert daar met goede vrienden en speelt daar (we hebben het over begin negentiger jaren) in de bossen en een oude fabriek Vietnam-oorlogje zoals ik vroeger cowboytje speelde. En zoals bij mij Arendsoog en Old Shatterhand voorbeelden waren was het bij hem de film “Apocalypse Now” van Francis Ford Coppola. Dat Vietnam-thema inclusief natuurlijk het TET-offensief blijft het hele boek terugkomen. Max emigreert op 14- jarige leeftijd naar New York omdat zijn vader, een piloot, daar meer kansen heeft. Hij groeit daar verder op, krijgt een verhouding met de 7 jaar oudere Mischa (een schilderes) als hij 17 is, krijgt als beste vriend Mordecai Weintraub die later homoseksueel blijkt te zijn en verliefd op Max. Samen met Mordecai werkt hij aan een loopbaan bij het toneel. Mordecai wordt filmacteur, Max toneelregisseur. Intussen krijgen zij drieën contact met Owen (voorheen Ove), de broer van Max' vader die lang voor Max' geboorte naar de VS emigreerde en in Vietnam is gaan vechten. Owen woont in een bekend duur New Yorks appartementengebouw en werkt als muzikant/componist. Mischa en Max trekken bij Owen in.
Owen vertelt dan in een aantal hoofdstukken, tussen het verhaal van Max door, zijn leven in de VS inclusief zijn verblijf in Vietnam, waar hij voor koos omdat dan het Amerikaans staatsburgerschap gegarandeerd werd.
Mischa wordt intussen een zeer succesvol schilder. Max een niet onsuccesvolle regisseur. Mordecai een redelijk bekende, gedreven maar niet gelukkige acteur. Dan verlaat Mischa Max, gaat Owen dood aan kanker en pleegt Mordecai zelfmoord. Max verblijft in New York in het huis van zijn moeder als daar in 2012 de orkaan Sandy voor een apocalyptische toestand zorg draagt. Max beschrijft zijn strijd met de orkaan zoals Owen die in Vietnam beschreef, waarna hij naar Mischa in Canada vertrekt. Het lijkt tóch goed te komen, mede omdat Mordecai in zijn testament hem ook nog met een schilderij ter waarde van 1,2 miljoen dollar heeft bedacht. Waaróm het tussen Mischa en Max weer goed gaat komen wordt uit de tekst niet duidelijk, of ik mis iets wezenlijks…
Tja. Harstad kán schrijven, dat is zeker. Maar wat een overbodige teksten, toelichtingen, toespelingen, uitweidingen, verdiepingen en ook (wat mij betreft) weinig toevoegende Wikipedia-feitjes. Aanvankelijk las het vlot (zijn jonge jaren in Noorwegen), maar na hun emigratie werd het moeizamer en moeizamer. Ik hield het vol tot bladz 729, daarna heb ik de laatste 80 pagina’s gelezen (om te weten hoe het afliep) en vervolgens heb ik de tussenliggende 400 pagina’s screenen doorgenomen. Conclusie: verhaal aardig, maar veel te wijdlopig en veel te veel tekst.