Loes doet het weer: spanning vanaf het begin

Kaia is kinderboekenschrijfster. Ze is na veertien jaar behandelingen eindelijk zwanger als ze een vreselijk bericht krijgt. In een klap is haar toekomst heel anders dan ze dacht.
Ze moet zich er bij neerleggen, maar daar heeft ze de grootste moeite mee.
Haar man, Gijs, heeft een roerig verleden achter de rug. Zijn ex, Wiesje, bemoeit zich nog steeds met zijn leven, dus ook met dat van Kaia. Dat Kaia dat liever niet heeft is logisch, maar omdat Gijs in het bedrijf van Wiesjes vader is gestapt, met succes overigens, moet er wel contact zijn met de ex.
Gelukkig kan Kaia met al haar zorgen terecht bij haar beste vriendin Jill. Die heeft, in tegenstelling tot de andere vrouwen wel een kind, George, maar dat kind heeft geen vader, zegt Jill, die niet wil zeggen wie dat is. Kaia en Jill noemen de ex van Gijs heks ex…

Echt soepel loopt het leven van deze drie vrouwen dus niet, ze hebben wensen die niet vervuld lijken te kunnen worden.
En als zich dan een dramatische gebeurtenis voordoet, zijn de problemen nog groter. Groeien ze nu naar elkaar toe? Of stoten ze elkaar juist af? En wie van de drie is degene die de ‘heks in mij’ heeft?

In het eerste deel heeft Kaia het vertelperspectief, in een tweede deel is dat Jill. Bij Kaia zijn er cursieve stukken tekst, die bestaan uit een gesprek met haar baby. Bij Jill zijn dat brieven aan haar moeder. Dan volgt een kort derde deel waarin Wiesje vertelt en tot slot een vierde deel waarin ze elkaar afwisselen.

Tot op een kwart van het boek is het een roman, een verhaal over verdriet en acceptatie of de onmogelijkheid daarvan. Met het drama begint evenwel de spanningsboog te groeien: dan lijkt hun leven niet meer veilig. Want het drama ontketent onvoorziene krachten in elk van de vrouwen.
Loes den Hollander is heel goed in het neerzetten van karakters. Dat doet ze dan ook in dit boek. Je kan je als lezer goed inleven in de beweegredenen van de hoofdpersonen, vooral bij Kaia is dat het geval. Zij wordt heen en weer geslingerd tussen verstand en gevoel, waarbij ze zelf beseft dat als ze afgaat op haar gevoel dat niet altijd strookt met wat ze verstandelijk beredeneert.

Dat wordt zo goed beschreven dat je het als lezer helemaal begrijpt.
De spanning wordt er bovendien in gehouden door onverwachte wendingen. Dit is genieten van begin tot einde!
Zo herkenbaar terwijl je dit toch zelf niet meemaakt. Tenminste, hopelijk niet!