eh, vogeltje? Waar dan?

April 2002. Gerda Goedgebuure komt kersvers van de politieacademie. Haar eerste zaak is die van een mishandeling.
Sibranda Kotten staat oog in oog met een onbekende: het loopt niet goed af: ze zal nooit meer hockeyen en raakt ook geestelijk in de vernieling.
Maar er wordt geen dader gevonden en de zaak belandt op een grote stapel.

Nog geen jaar later is een senator het slachtoffer van een overval in Den Haag. Zijn knie is zwaar beschadigd. Ook deze zaak belandt op de stapel onopgeloste zaken.
In hetzelfde jaar, opnieuw op een andere plek, is de burgemeester van een stadje in Drenthe de pineut. Zij zal haar functie lange tijd niet kunnen uitoefenen.
En ook hier: geen dader te bekennen.

Wat verbindt deze zaken met elkaar? Want dat er een verband is, dat is voor de lezer duidelijk. Maar doordat de zaken niet gelinkt worden – andere locatie, niet helemaal dezelfde modus operandi – dreigen de mishandelingen onopgelost te blijven.
Tot er tien jaar later een symposium gehouden wordt over nieuwe opsporingstechnieken...

Een fijne psychologische thriller!
Het verhaal wordt langzaam opgebouwd om tenslotte wat abrupt te eindigen.
Er is sprake van een klein vogeltje natuurlijk, en er zijn veel mensen bij betrokken. Het is heel prettig dat er steeds wordt gerecapituleerd, waarbij ook meegenomen wordt wat er intussen al ontdekt is.
Daarnaast volgen we Gerda in haar persoonlijke leven en het is hier (gelukkig) maar zeer de vraag of zij een rol zou spelen in een eventueel tweede boek, zoals bij veel speurders het geval is…