De vonken vliegen er van af!

De 28-jarige Lola de Winter is journaliste bij een stadskrantje. Niet haar droombaan, maar ze hoopt dat ze nog eens op zal vallen bij de grotere kranten. Daarvoor zal ze eerst binnen de Laagduiner promotie moeten maken, want de artikelen die ze nu schrijft, over een nieuwe hondenuitlaat, of over gerenoveerde bankjes in het park, die leest geen hond toch? Als ze voor de zoveelste keer door haar baas uitgebreid gecomplimenteerd wordt, maar niet de felbegeerde promotie krijgt, zakt de moed haar in de schoenen. Haar moeder zegt ook al dat ze geen echte journalist is. Haar partner, Diede, lijkt wel in haar te geloven, maar ergens is hij het ook eens met zijn moeder die het bij ieder bezoek heeft over schattige baby’tjes. Ze snijdt het onderwerp dus liever niet aan. Gelukkig heeft ze een goede vriend, Beer. Ze is graag bij hem en zijn partner James, bij hen kan ze haar ei gelukkig kwijt. In dezelfde stad is Abel van Engelen geboren en getogen, een beroemd conferencier, een BN-er. Als Lola hem tegenkomt in de boekwinkel, groet ze hem. Dat hij haar lijkt te herkennen vindt ze wel bijzonder, ze waren geen vrienden of zo. De grootste verrassing moet dan nog komen: ze krijgt een telefoontje van Abel, een uitnodiging voor een kop koffie. Wat wil hij van haar? In korte tijd verandert het leven van Lola compleet. Het duurt even voor het verhaal echt op gang komt, het lijkt wel zo’n karretje dat traag aan de rit op een achtbaan begint, tjoeke tjoeke… Maar: als je desondanks doorleest krijg je daar geen spijt van. Want het karretje klimt omhoog en de spanning neemt toe. Zal er een ontladende afdaling komen? Er zit in ieder geval veel humor in het verhaal, zeker als het gaat over de onderwerpen waar Lola over moet schrijven. Maar zijn dit echt wel nietszeggende, banale onderwerpen die niemand interesseren? En als Lola en Abel elkaar ontmoeten is er chemie, de vonken springen er van af als ze een gesprek voeren. Ja, het is dus een feel good, maar het is geen sprookje, de personages zijn heel realistisch. Het verhaal heeft verrassende wendingen, die - zoals in het echte leven - niet altijd leuk zijn. De schrijfstijl van Lotte Petersen is beeldend en sprankelend