onwaarschijnlijk?

Na een nogal confronterende - en veelbelovende - proloog, die zich in 1985 afspeelt, begint het verhaal in 2016 met een vakantie in Zweden. Twee gezinnen verblijven er in een huis dat ze gehuurd hebben van een vriendin, Marianne. Het huis is van diens man, die het opgeknapt heeft maar er niet wilde wonen.
Mariska en Elvira zijn beide werkzaam in de zorg, en dat was Marianne ook, voor ze met haar man naar Zweden vertrok.

Ze zijn nog maar nauwelijks geïnstalleerd als Sofia, de elfjarige dochter van Diego en Elvira, niet terug komt uit het bos waar ze met haar broertje was.
Uitgebreide zoektochten leverden niets op: Sofia was en bleef spoorloos.



Weer thuis in Nederland moet het gezin weer een weg zien te vinden, wat moeilijk is.
Maar dan, zes jaar na de verdwijning van Sofia verdwijnt opeens Mariska. Zij was de moeder van het andere gezin. Ook na haar verdwijnen worden er nauwelijks sporen gevonden. Haar man Patrick, moet onder ogen zien dat ze hen gewoonweg verlaten heeft.


Maar dat kan hij niet geloven! De ellende is nog niet voorbij: uit ieder gezin wordt een zoon zwaar ziek, tot op name in het ziekenhuis.
Patrick legt zich er niet bij neer en probeert zelf de oplossing te vinden.

De afloop is enigszins ongeloofwaardig. Nu is de schrijver de baas, en kun je als lezer alleen maar meegaan in diens fantasie, maar hm…
Je wil als lezer de oplossing kennen, je wil weten wat er precies gebeurd is, dus laat het maar over je heen komen.
En dan heb je toch een paar uurtjes leesplezier gehad.