Een rustige kerstvakantie?

Het is kerstvakantie en haar twee dertienjarige zoons zijn bij haar ex in Amerika. Veel opdrachten heeft ze op het moment niet. Nog niet zo lang geleden was ze een succesvol foodvlogger en ze heeft twee kookboeken op haar naam.
Carmen verheugt zich op twee weken voor zichzelf. Lekker lui op de bank, niets doen. Dat zal niet helemaal lukken weet ze, want ze moet zich bekommeren om haar vader die enigszins de weg kwijt is maar nog wel zelfstandig woont.
Maar dat is te behappen.

En dan gebeurt er van alles: als ze onderweg naar huis (inderdaad wat plotseling) remt, wordt ze aangereden. De dader rijdt door. En nu had ze net de nieuwe auto geleend van een goede vriend.
Ze baalt enorm, te meer omdat ze weet dat ze misschien wel iets teveel heeft gedronken.
Ze doet aangifte. En krijgt daar erg spijt van.

Haar zoons laten weten dat ze vast zitten op een vliegveld, en haar ex kan ze dus ook niet gaan halen.
Ze maakt er zich vreselijk zorgen om…
En haar vader laat haar een brief lezen, van een bijzondere afzender. Ze moet er iets mee, maar ze vergeet het maar even, want ze ontmoet op een wel heel bijzondere manier een dame, die niet veel zegt, maar wel een belangrijke rol gaat spelen bij de gebeurtenissen waar Carmen in verzeild raakt.
En die er voor zorgen dat er van die vakantie weinig terecht komt.

Er zijn verwijzingen naar eerdere belevenissen. Heb je die eerdere boeken niet gelezen dan is dat geen probleem.
Bijzonder is dat veel van wat Carmen Prins schrijft over de achtergrond va het verhaal op waarheid berust. Ze schrijft in de ik-figuur en heeft vast ook de persoonlijkheid van de fictieve Carmen aangepast om het nog spannender te maken.
Hopelijk heeft ze niet meegemaakt wat er in deze spannende roman (sic op omslag) beschreven wordt. Want hoe de vakantie, zoals je die in gedachten had, ineens een levensgevaarlijk avontuur is, dat is doodeng allemaal!