De historische voetreis van een giraf door Frankrijk!

In Kom Atir kom reconstrueert de auteur de historische voetreis van giraf Zarafa. De pasja van Egypte schonk Zarafa aan de koning van Frankrijk Karel X in 1825. In oktober 1826 maakt de giraf de oversteek per boot van Alexandrië naar Marseille, waar de boot op 14 november 1826 aanmeert. Zarafa, haar vaste begeleiders Atir – een vrije Soedanese slaaf – , Hassan en een paar koeien zullen er vervolgens overwinteren vooraleer de voettocht naar Parijs aan te vatten.De koeien moesten zorgen voor melk die Zarafa te drinken kreeg.

De 55-jarige Franse zoöloog Etienne Geoffroy Saint-Hilaire stippelde de voettocht van Marseille naar Parijs uit. Op 4 mei vatten ze de reis van 880 km aan, die uiteindelijk 42 dagen zal duren.

Zarafa is een studieobject voor de zoöloog en nadat de koning ze in ontvangst zal hebben genomen, zal ze verder verblijven in de Parijse dierentuin Jardin du Roi, later omgedoopt tot Jardin des Plantes. Om het dier te beschermen had de zoöloog tot consternatie van de begeleiders een regenjas voor de giraf laten maken. Later laat hij, om de hoeven te beschermen, de giraf ook schoenen aanmeten.

Tijdens de voettocht doet het bizarre gezelschap steden aan zoals Aix-en-Provence, Avignon, Lyon, Macon, Auxerre om uiteindelijk op 30 juni 1827 in Parijs aan te komen.

Overal waar het bonte gezelschap langskomt, staat een grote menigte hen op te wachten en te begroeten, om met open mond Zarafa en haar kleurrijke begeleiders te aanschouwen. Tijdens de reis beleven de hoofdfiguren Etienne Geoffroy Saint-Hilaire en Atir bijzondere en leuke momenten, kennen ze tegenslagen, leren ze elkaar beter kennen en appreciëren, leren ze van elkaar en wordt er een vriendschap gesmeed die jarenlang zal standhouden.
Het reisverhaal wordt beschreven in de trend van een dagboek, waarbij we de versie van Etienne Geoffroy Saint-Hilaire lezen en de versie van Atir. Mooi hoe beiden vanuit een ander oogpunt de feiten beleven en interpreteren. Tussen deze verhaallijnen verschijnt er een derde rode draad, namelijk de brieven die Etienne Geoffroy Saint-Hilaire naar zijn vrouw Angelique schrijft over zijn belevenissen en ontmoetingen met notabelen en met het gewone volk.

Deze mooie historische roman leest als een trein. Als lezer ben je van begin tot eind volledig in de ban van Zarafa, maar nog meer van de schalkse Atir. Agnita de Ranitz heeft een heel leuke vlotte schrijfstijl. Ook al is het een grotendeels historische weergave, het boek is nooit belerend, eerder informatief. Zij schrijft erg vlot en het boek is meer dan toegankelijk. De cover van het boek is erg aantrekkelijk en geeft een ‘waarheidsgetrouw’ beeld van de doortocht van Zarafa in de Franse dorpen en steden. Het boek is opgesmukt met een aantal mooie tekeningen waarop uiteraard Zarafa en haar begeleiders staan afgebeeld.

Ik heb alleszins genoten van Zarafa, Atir en van Etienne Geoffroy Saint-Hilaire.

Achteraan in het boek geeft de auteur per hoofdstuk meer duiding over personages, steden, gebeurtenissen… Deze zijn een mooie aanvulling op het boek. De auteur is voor dit boek niet over één nacht ijs gegaan. Zij ondernam een studiereis naar Kenia om giraffen en hun gedragingen te observeren, raadpleegde tal van boeken (literatuurlijst achter in het boek) en deed de voettocht van Zarafa over, weliswaar met de auto. Zij heeft zich terdege geïnformeerd en gestudeerd om dit fijne boek vervolgens neer te zetten.

Voor het mooie concept, de mooie vormgeving, de fijne schrijfstijl, waardeer ik dit boek heel erg graag met vijf (5) sterren.

Meer mooie recensies op www.indeboekenkast.com