Ode aan creativiteit, lef en doorzettingsvermogen!

Properzia is een roman die je vanaf de eerste pagina raakt.

Jean-Claude Van Rijckeghem duikt opnieuw de geschiedenis in en zet een vrouw centraal die je onmogelijk kunt vergeten: Properzia de’ Rossi, een talentvolle, koppige en onweerstaanbaar levendige jonge beeldhouwster in het Italië van de renaissance. Ze is de eerstgeborene van een tweeling, dochter van een notaris, maar vooral iemand die weigert zich te laten muilkorven door verwachtingen of conventies.

De auteur geeft haar een stem die bruist van de energie.
Properzia stuitert door het leven alsof elke dag een nieuwe kans is om haar vrijheid op te eisen. Ze is een meisje dat steeds te luid praat, altijd te veel vragen stelt en volgens haar vader haar “plaats in de wereld niet kent.” Precies daardoor blijft ze zo bij. Haar rebellie is geen pose maar pure noodzaak; het alternatief is een leven binnen de muren van een klooster en daar is ze veel te groot voor. Dat ze letterlijk in het water springt om te ontsnappen aan een toekomst die haar niet past, zegt genoeg over haar temperament.

Jean-Claude van Rijckeghem weeft historische feiten en fictie tot een verhaal dat leest als een avonturenfilm. Hij gunt de lezer een blik op Bologna en Rome in 1505: strenge geloofspraktijken, machtige kardinalen, kunstenaars die balanceren tussen patronage en ambitie. Maar hij doet dat zonder zwaarheid. Zijn stijl blijft licht, speels en modern, en hij weet perfect hoe jongeren toen en jongeren nu denken, voelen en botsen met de wereld. Properzia lijkt soms een hedendaagse zestienjarige die toevallig in de verkeerde eeuw is beland.

Wat het verhaal mijns inziens zo meeslepend maakt, is de manier waarop Properzia in het leven staat. Ze trekt de wijde wereld in, reist met een groep jongens door de bergen, ruilt haar jurk voor jongenskleren en ontdekt dat ze een uitzonderlijk talent heeft: miniaturen snijden in pitten en later beeldhouwen in marmer. Terwijl de omgeving haar telkens probeert terug te duwen ingegeven door angst, sociale regels of pure minachting, blijft ze haar eigen weg volgen.

Bekende figuren als Michelangelo duiken op, niet als imposante standbeelden, maar als mensen van vlees en bloed die haar herkennen voor wat ze is: een kunstenaar, niet iemands dochter of iemands toekomstige bruid. Net die erkenning geeft het verhaal emotionele kracht, want uiteindelijk draait Properzia om geloof, een niet religieus geloof, maar geloof in jezelf en in je eigen kunnen.

Jean-Claude van Rijckeghem toont opnieuw dat hij een meester is in het tot leven wekken van historische underdogs. Zijn verhaal is rijk aan details maar leest nooit zwaar, het is humoristisch, scherp en warm tegelijk. Hij koppelt avontuur aan emotie en laat zien hoe pijnlijk en beklemmend vrouwenlevens vroeger konden zijn, zonder dat het verhaal zelf somber wordt. Properzia is sprankelend, ontroerend en ontembaar en haar zoektocht naar vrijheid en erkenning werkt nog lang na.

Dit boek is een ode aan creativiteit, lef en doorzettingsvermogen, een roman die zowel jonge als volwassen lezers moeiteloos meeneemt in een wervelende reis door kunst, geschiedenis en zelfontdekking.

Eén ding staat als een paal boven water: Properzia laat je niet meer los!

Meer leuke en interessante recensies zijn te lezen op www.indeboekenkast.com