Lezersrecensie
Leuke familiegeschiedenis!
Allison Kings ‘De Phoenix Potloodfirma’ voelt als een verrassende mix van familiegeschiedenis, en een snufje magie.
Het verhaal begint bij Yun, een negentigjarige vrouw die langzaam haar herinneringen ziet vervagen. In een lange brief aan haar nicht Meng probeert ze alles wat ooit belangrijk was vast te houden: haar jeugd in het Shanghai van de jaren veertig, de oorlog die haar leven bepaalde en de geheimen die ze haar hele leven met zich meedraagt.
Die jeugdfragmenten zijn volgens mij de sterkste stukken van het boek. We volgen Yun en Meng als jonge meisjes in de potloodfabriek van hun familie, waar ze ontdekken dat de potloden meer doen dan alleen schrijven.
Zonder dat het zweverig wordt, bouwt King hier een subtiele magische laag in die perfect past bij een verhaal over wat we bewaren, verstoppen of doorgeven.
De historische context: de Japanse bezetting, de vlucht naar Taiwan en de burgeroorlog blijft eerder subtiel aanwezig, maar geeft het verhaal net genoeg gewicht om binnen te komen.
Parallel daaraan loopt het verhaal van Monica, Yuns kleindochter en een techstudent die tijdelijk bij haar grootouders woont. Terwijl ze werkt aan een slimme dagboekapp, komt ze terecht in haar eigen zoektocht naar identiteit, familiebanden en dat ene stukje verleden dat iedereen liever laat liggen. Haar ontmoetingen met Louise zorgen voor een mooie dynamiek.
Soms klinken Monica’s hoofdstukken een tikje technisch of wat afstandelijk, maar ze brengen wel een frisse, moderne tegenstem die het verhaal in het nu verankert.
Allison King speelt slim met perspectieven en generaties. De verhalen van Yun, Meng, Monica en Louise vormen samen een soort mozaïek, waarbij elke stem een stukje legt dat de anderen nodig hebben. Tegen het einde valt alles mooi in elkaar en zie je hoe schuld, stiltes en familiegeheimen generaties kunnen doorwerken, maar ook hoe vergeving soms in kleine gebaren zit.
De Phoenix Potloodfirma leest vlot, heeft originele ideeën en geeft een frisse draai aan het genre van familie- en oorlogsromans.
Het is een boek dat zowel het hart als het hoofd prikkelt en nog even blijft nazinderen nadat je het dichtklapt
Het verhaal begint bij Yun, een negentigjarige vrouw die langzaam haar herinneringen ziet vervagen. In een lange brief aan haar nicht Meng probeert ze alles wat ooit belangrijk was vast te houden: haar jeugd in het Shanghai van de jaren veertig, de oorlog die haar leven bepaalde en de geheimen die ze haar hele leven met zich meedraagt.
Die jeugdfragmenten zijn volgens mij de sterkste stukken van het boek. We volgen Yun en Meng als jonge meisjes in de potloodfabriek van hun familie, waar ze ontdekken dat de potloden meer doen dan alleen schrijven.
Zonder dat het zweverig wordt, bouwt King hier een subtiele magische laag in die perfect past bij een verhaal over wat we bewaren, verstoppen of doorgeven.
De historische context: de Japanse bezetting, de vlucht naar Taiwan en de burgeroorlog blijft eerder subtiel aanwezig, maar geeft het verhaal net genoeg gewicht om binnen te komen.
Parallel daaraan loopt het verhaal van Monica, Yuns kleindochter en een techstudent die tijdelijk bij haar grootouders woont. Terwijl ze werkt aan een slimme dagboekapp, komt ze terecht in haar eigen zoektocht naar identiteit, familiebanden en dat ene stukje verleden dat iedereen liever laat liggen. Haar ontmoetingen met Louise zorgen voor een mooie dynamiek.
Soms klinken Monica’s hoofdstukken een tikje technisch of wat afstandelijk, maar ze brengen wel een frisse, moderne tegenstem die het verhaal in het nu verankert.
Allison King speelt slim met perspectieven en generaties. De verhalen van Yun, Meng, Monica en Louise vormen samen een soort mozaïek, waarbij elke stem een stukje legt dat de anderen nodig hebben. Tegen het einde valt alles mooi in elkaar en zie je hoe schuld, stiltes en familiegeheimen generaties kunnen doorwerken, maar ook hoe vergeving soms in kleine gebaren zit.
De Phoenix Potloodfirma leest vlot, heeft originele ideeën en geeft een frisse draai aan het genre van familie- en oorlogsromans.
Het is een boek dat zowel het hart als het hoofd prikkelt en nog even blijft nazinderen nadat je het dichtklapt
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Pierre MG Peeters
Gesponsord
Madison is de perfecte vrouw, met het perfecte gezin en het perfecte leven waar iedereen van droomt. Alleen is het één grote leugen... Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
