De tijd die je aanraakt.....

Mijn eerste boek van Thomas Verbogt. Een boek dat ik met veel plezier heb gelezen en daarom ook met 4 *'en beloon. Ik wil op geen enkele manier de inhoud hier presenteren, dit is in diverse door mij vooraf gelezen recensies al voldoende gebeurd.
Hij probeert een relatie op te bouwen met zijn "pleegbroer" en zegt op een dag: "je moet je afvragen wat je ziet als je de stilte ziet ." Waarop Sander hem geschrokken naar hem kijkt, iets wat de ik-figuur niet begrijpt, maar ook niet vraagt. De ietwat filosofische benadering vind je door het hele boek, waardoor de ik figuur in de beleving van velen een bijzonder iemand is. Leven en dood worden beiden op een geheel afwijkende manier in het verhaal verwerkt. De tijd tussen deze twee momenten wordt door Thomas Verbogt in af en toe bijzondere formuleringen gepresenteerd. Relaties zijn voor de ik belangrijk, maar moeilijk vast te houden. Met als rode lijn door het verhaal de onbereikbare liefde voor een jeugdvriendin die hij ook op bijzondere wijze uit het oog verliest en daarmee een "stille" relatie die hij aan het eind weer terugziet..... misschien ook wel een vorm van "als je de stilte ziet" ....