Open Water, een prachtig geschreven debuut roman

Open water is de titel van de debuut roman van Caleb Azumah Nelson waarmee hij de Costa Award heeft gewonnen voor de beste debuut roman. De vertaling door Adiëlle Westercappel staat ook op de longlist van de Europese Literatuurprijs 2022. Open Water is voor mij een van de mooie ontdekking van 2022.

Het verhaal van Open water heeft geen echte spanningsboog en is op zich niet bijzonder. Het gaat over een zwarte jongen en een meisje, een fotograaf en een danseres die verliefd worden op elkaar, terwijl de danseres nog een relatie heeft met een vriend van de fotograaf. Het boek gaat over de vraag wordt het wel wat of wordt het niets.

Dat Open water een goed boek is komt door de stijl van Azumah Nelson. Het is de stijl van Azumah Nelson die maakt dat het boek anders is. Allereerst het vertel perspectief. Het verhaal wordt verteld in jij-vorm op manier waardoor je als lezer heel dicht op de huid zit van de hoofdpersoon. Je krijgt alles direct mee, de angsten, de frustraties en de liefde. Het is hierdoor een intens verhaal over de liefde. Wanneer het over de liefde gaat dan versmelten de hoofdpersoon en zijn vriendin, dan verandert het vertel perspectief naar jullie:

"Jullie sluiten de zomer af, handen op elkaars been. Tegenover elkaar in de trein naar huis hielden jullie een blik vast, denken dat deze nooit zal verbreken kan je vergeven worden. Op zulke moment gedraagt de tijd zoals hij dat doet in jullie relatie, hij valt weg; verleden, heden en toekomst versmelten in de warmte van hun overlap. Jullie willen beide deze blik niet voorbij laten gaan, maar weten dat het moet, ook al is het slechts voor even, in de wetenschap dat jullie ogen elkaar weer vinden."

De stijl van Azumah Nelson is heel soepel, poëtisch vaak, met veel gevoel en een eigen ritme. Hiermee lijkt hij een nieuwe ruimte te creëren tussen gevoelens en waarnemingen. Bijvoorbeeld in de ontmoeting tussen de hoofdpersoon en zijn vriendin in het laatste deel van het boek, geschreven vanuit het jij-perspectief:

"Het is makkelijker om je in je eigen duisternis te verstoppen dan om naakt en kwetsbaar naar buiten te treden, knipperend tegen je eigen licht. Zelfs hier in het volle zicht verstop je je., Alles wat ze zegt klopt. Dit was een plek waar je eerlijk kon zijn. Dit was een plek waar je niets hoefde uit te leggen, maar nu staat ze recht voor je en vraagt om uitleg. Je wou dat je woorden had, nee, je wou dat je de moed had om uit het dal te klimmen waarin je gevallen bent, maar nu, nu heb je die niet. Je kijkt naar hoe ze naar je innerlijke strijd kijkt."

De hoofdpersoon in het boek gebruikt voor zijn gevoelens ook veel verwijzingen naar jazz, R&B, soul, hiphop. Het luisteren naar deze muziek voegt echt wat toe aan het boek. Op Spotify is een playlist "Open Water Official Playlist|Caleb Azumah Nelson" met hierin de muziek waarnaar verwezen wordt in Open water en nummers waardoor hij zich heeft laten inspireren bij het schrijven.

Open water is een mooi boek, niet vanwege het verhaal maar door hoe het is geschreven, door het vertel perspectief, de poëtische stijl en het ritme.