Lezersrecensie
Een Meesterwerkje
In de bibliotheek stond ik opeens met Datumloze dagen van Jeroen Brouwers in mijn handen. Ik kende het boekje niet, maar was meteen verkocht toen ik de eerste alinea las:
“De honderden dingen in je leven die je verkeerd hebt gedaan. Niet per se opzettelijk, het kan uit domheid, onhandigheid, onnadenkendheid zijn gebeurd, bij vergissing, uit lulligheid, zonder enige bedoeling.”
En dan komt er er in de 4e alinea dit nog eens achteraan:
“Eigenlijk bedoel ik niet eens de pijnlijke herinneringen zelf, maar de schaamteerover die ze oproepen. Hoe ouder je wordt, hoe meer schaamte.”
Het gaat over herinneringen, of eigenlijk beslissingen die je eerder in je leven hebt genomen, en waar je je naarmate je ouder wordt steeds meer voor gaat schamen. Herinneringen als gevolg van besluiten die je, met de kennis en de levenservaring van nu, toen anders genomen zou hebben.
Datumloze dagen is gepubliceerd in 2007. Het is een monoloog en het was de bedoeling dat Roel Ragas het op op het toneel zou uitvoeren. Echter kort nadat Jeroen Brouwers de laatste versie naar Roel Ragas had gestuurd, overleed Ragas aan een hartaanval.
Datumloze dagen gaat over de relatie tussen vader en zoon, of beter de afwezigheid van een relatie tussen vader en zoon gedurende grote delen van hun gelijktijdige leven.
Het verhaal wordt verteld door de vader, de naamloze verteller, die door het bos wandelt en daar de bomen telt en verhalen vertelt. De verhalen lijken willekeurig, maar het rode draadje in al de verhalen is Nathan zijn zoon. (Een ander object dat steeds willekeurig weer opduikt is een nagelschaartje).
De taal en compositie van het verhaal zijn zoals je gewend bent bij Jeroen Brouwers: knap, vaak raak geformuleerd en goed gecomponeerd. Al lezende in het boek ga je steeds beter beseffen hoe goed het inelkaar zit. En als ik dit met andere boeken vergeljk dan valt op hoe buitengewoon dit is.
Jeroen Brouwers heeft 2 zoons en 1 dochter. Een jaar voor publicatie van Datumloze dagen heeft hij zijn zoon van 40 verloren, die hij lange tijd niet had gezien. In een interview met Vrij Nederland heeft hij hierover gezegd:
“Toen het slecht met hem ging, werd ik gebeld: ‘Hij is erg ziek, je moet absoluut naar hem toe.’ “ Dat heb ik gedaan. Hij zwijgt, zegt daarna met ferme wegwerpgebaren: “Verder zeg ik er niks over Ik wil er beslist geen nadruk op leggen. Dit boek gaat niet over de relatie met mijn zoon. “
Dit laatste wil ik geloven. Maar deze ervaringen heeft wel geleid tot een meesterwerkje!
“De honderden dingen in je leven die je verkeerd hebt gedaan. Niet per se opzettelijk, het kan uit domheid, onhandigheid, onnadenkendheid zijn gebeurd, bij vergissing, uit lulligheid, zonder enige bedoeling.”
En dan komt er er in de 4e alinea dit nog eens achteraan:
“Eigenlijk bedoel ik niet eens de pijnlijke herinneringen zelf, maar de schaamteerover die ze oproepen. Hoe ouder je wordt, hoe meer schaamte.”
Het gaat over herinneringen, of eigenlijk beslissingen die je eerder in je leven hebt genomen, en waar je je naarmate je ouder wordt steeds meer voor gaat schamen. Herinneringen als gevolg van besluiten die je, met de kennis en de levenservaring van nu, toen anders genomen zou hebben.
Datumloze dagen is gepubliceerd in 2007. Het is een monoloog en het was de bedoeling dat Roel Ragas het op op het toneel zou uitvoeren. Echter kort nadat Jeroen Brouwers de laatste versie naar Roel Ragas had gestuurd, overleed Ragas aan een hartaanval.
Datumloze dagen gaat over de relatie tussen vader en zoon, of beter de afwezigheid van een relatie tussen vader en zoon gedurende grote delen van hun gelijktijdige leven.
Het verhaal wordt verteld door de vader, de naamloze verteller, die door het bos wandelt en daar de bomen telt en verhalen vertelt. De verhalen lijken willekeurig, maar het rode draadje in al de verhalen is Nathan zijn zoon. (Een ander object dat steeds willekeurig weer opduikt is een nagelschaartje).
De taal en compositie van het verhaal zijn zoals je gewend bent bij Jeroen Brouwers: knap, vaak raak geformuleerd en goed gecomponeerd. Al lezende in het boek ga je steeds beter beseffen hoe goed het inelkaar zit. En als ik dit met andere boeken vergeljk dan valt op hoe buitengewoon dit is.
Jeroen Brouwers heeft 2 zoons en 1 dochter. Een jaar voor publicatie van Datumloze dagen heeft hij zijn zoon van 40 verloren, die hij lange tijd niet had gezien. In een interview met Vrij Nederland heeft hij hierover gezegd:
“Toen het slecht met hem ging, werd ik gebeld: ‘Hij is erg ziek, je moet absoluut naar hem toe.’ “ Dat heb ik gedaan. Hij zwijgt, zegt daarna met ferme wegwerpgebaren: “Verder zeg ik er niks over Ik wil er beslist geen nadruk op leggen. Dit boek gaat niet over de relatie met mijn zoon. “
Dit laatste wil ik geloven. Maar deze ervaringen heeft wel geleid tot een meesterwerkje!
1
Reageer op deze recensie
