Een roepende in de woestijn

Nadia heeft altijd in een bubbel geleefd. Ze is immer bezig geweest met de onbeantwoorde vraag waarom haar vader haar verlaten heeft toen ze nog een baby was en de gevolgen die dat heeft gehad op haar opgroeien. Aan de andere kant is er ook de vlucht (in kortstondige seksuele avontuurtjes) om om te kunnen gaan en niet te hoeven denken aan het feit dat ze die vaderfiguur enorm gemist heeft. Voor de buitenwereld heeft ze een torenhoge muur opgebouwd, een muur waaraan haar vriend Reyn langzaam begint te wrikken, te doorbreken en slopen. Het is tijd geworden om die vicieuze cirkel te doorbreken. Nadia gaat daadwerkelijk op zoek naar haar vader en haar roots. Dat is in een notendop waar het debuut van Racheda Kooijman om draait.

Het boek leest als een trein, heeft wel wat van een filmscript maar tegelijkertijd wordt er ook dieper gegraven in de zielenroerselen van Nadia waardoor een gelaagde roman ontstaat.
Toch zal het voor sommige lezers misschien wat schuren. De gedachtegangen van Nadia worden zoals gezegd knap verwerkt maar haar manier van communiceren met expliciete benamingen van seks gerelateerde onderwerpen alsook een vaginale infectie en 'broekhoest' kan voor bepaalde lezers wat te direct zijn maar in dit werk is het vooral functioneel. Sommige auteurs verhullen dit soort zaken (soms terecht) achter mooischrijverij. Hier is gekozen voor een meisje dat noemt hoe het is. Er zijn vandaag de dag veel jongeren die niet moeilijk doen over seks en daar onderling vrij plastisch over spreken en Nadia is daar een voorbeeld van. De auteur weet dit uitstekend te vatten. De directheid die de auteur Nadia heeft meegegeven past als de spreekwoordelijke jas. Ja, ze is grof in de bek, echter niet op een vervelende manier en op een of andere manier zelfs liefkozend. Alles bedekt met een laagje humor. Grote mond klein hartje.

Als je een modern en direct boek zoekt maar ook met de nodige diepgang en humor dan heeft Racheda Kooijman die hier afgeleverd. Petje af!