Rob WOW-mans!

De lezer valt midden in een wandeling van Luc langs een rivier in een bergdorp bij aanvang van Oevers van Rob Waumans. Deze wandeling vormt de verhaallijn waarbij je via flashbacks en overpeinzingen langzaam te weten komt hoe Luc op dit belangrijke kantelpunt in zijn leven terecht is gekomen. Hij is in dat bergdorpje op vakantie met zijn twee zoons die hij voor het eerst echt alleen durft te laten. Zijn ex-vrouw Julia zit thuis en maakt zich grote zorgen na een onverwacht belletje van Luc als zich een vervelend incident heeft afgespeeld tijdens zijn wandeling. Vanaf dat punt komt Julia ook als personage in het verhaal. Het blijkt dat ze elkaar verloren zijn na het overlijden van hun dochtertje en meteen begrijp je ook waarom beide ouders hun kinderen enorm beschermend opvoeden en nooit uit het vizier verliezen. Luc laat na dit verlies en scheiding alles over zich heen komen. Hij wordt in een regeling financieel uitgekleed door Julia en hij is een vader die er simpelweg is, zoals te lezen op de achterflap. Het incident tijdens de wandeling doet hem de ogen openen en hij besluit vanaf dat moment het heft in eigen handen te nemen:
"Nee. Meer een Stefan zijn. Standvastig, vanzelfsprekend, onwrikbaar. Hij moet zich niet afvragen of hij de overkant gaat halen, hij moet vaststellen dat hij die steen op de andere oever krijgt. Een besluit"

Zonder omwegen trekt Waumans de lezer het verhaal in op de eerste bladzijde. Na een slordige 150 pagina's heb je het gevoel een vuistdikke roman gelezen te hebben. Een heerlijk leesbaar geheel maar evengoed met de nodige diepgang en geloofwaardig. Met de omschrijvingen van de omgeving waan je je ook echt op vakantie in een land als Frankrijk of Zwitserland.

Ik kan alleen maar afsluiten met Rob WOW-mans!