Lezersrecensie
Een heerlijke feel good met humor!
In ‘Love on the brain’ volgen we het verhaal van Bee Königswasser. En ook dit verhaal heeft natuurlijk weer een wetenschappelijke basis als achtergrond.
En voor de lezers die ‘De liefdeshypothese‘ nog niet hebben gelezen, (ga dat zeker doen!), maak je geen zorgen: het verhaal wordt er absoluut niet ingewikkeld van!
Bee krijgt als neurowetenschapper een droomproject aangeboden. Een samenwerking met NASA. En haar werk is waar Bee voor leeft.
Samen met haar assistent vertrekt ze naar Houston, waar ze kennismaken met het team waarmee ze de komende maanden zullen samenwerken.
Eén kanttekening, Bee zal ook samen moeten werken met Levi aka ‘de bokkenlul’. Iemand die ze nog kent van vroeger en die altijd al een hekel aan haar heeft gehad.
De samenwerking verloopt dan ook niet al te soepel, maar Bee is vastbesloten zich niet uit het veld te laten slaan. En ze is van plan al die mannelijke wetenschappers een poepie te laten ruiken.
‘Love on the brain‘ is een heerlijke feel good roman met een flinke dosis humor.
Iets dat mij ook meteen opviel en aansprak bij ‘De liefdeshypothese’.
En deze heerlijke humor, samen met de vlotte schrijfstijl van Ali Hazelwood, zorgt ervoor dat je dit boek verslindt.
Het boek heeft over het algemeen behoorlijk lange hoofdstukken. Persoonlijk had ik er weinig “last” van, omdat er genoeg gebeurt om je aandacht vast te houden.
Daarnaast schrijft Ali beeldend en gedetailleerd.
Alhoewel ik zelf helemaal niets heb met wetenschap, weet Ali Hazelwood je enorm te verrassen met interessante passages en natuurlijk het wetenschappelijke onderzoek dat in haar verhaal naar voren komt.
Wie haar eerste boek heeft gelezen, weet dat Ali zelf een achtergrond in de wetenschap heeft en dat ze zich in zet voor de gelijkheid tussen mannen en vrouwen in die sector.
Ook in dit tweede boek komt dit duidelijk naar voren, ondanks dat het een fictief verhaal is.
Dit maakt dat het boek naast een heerlijk verhaal, een belangrijke boodschap heeft.
In dit verhaal ontmoeten we twee personages die eigenlijk een soort van hekel aan elkaar hebben, en die moeten samenwerken.
Ik ben absoluut fan van het ‘enemies to lovers’ aspect. De manier waarop de personages met elkaar omgaan is interessant en de dynamiek tussen hen is de kracht van dit verhaal.
Zowel Bee als Levi zijn interessante personages. En ondanks dat we Bee het beste leren kennen, omdat het verhaal vanuit haar is geschreven, wordt ook Levi goed in beeld gebracht.
De communicatie tussen beiden verloopt niet vlekkeloos, en het zijn de humor en de ad rem reacties van Bee die met regelmaat de vlam in de pan laten slaan.
Ali Hazelwood heeft gelukkig ook gezorgd voor verdieping van haar personages.
Zo leren we meer over de achtergrond van beiden en krijgen we een duidelijke karakterschets.
Eén van mijn meest favoriete personages in dit boek is Rocío. De student die met Bee meeloopt als assistent. Een echte gothic en haar reacties en opmerkingen waren fenomenaal!
Ik hield meteen van haar en ook haar relatie met Bee en hun interactie is een heerlijke toevoeging aan het verhaal.
En alhoewel een feel good over het algemeen toch wel voorspelbaar is qua einde, kan ik in ieder geval zeggen dat Ali Hazelwood voldoende verrassingen in het verhaal heeft verwerkt om het interessant en leuk te houden.
Ook in dit boek vinden we weer wat fijne spicy erotische scenes en ook hiervan heb ik weer oprecht genoten.
Dat Ali Hazelwood dit meeneemt in haar verhalen vind ik echt een pluspunt.
Het boek sluit af met een fijn epiloog.
Conclusie
Ik was absoluut verliefd op ‘De liefdeshypothese‘ en vond dit boek de hype waard.
Dit geldt wat mij betreft ook voor ‘Love on the brain‘.
Ondanks het wetenschappelijke thema, is het een heerlijk vlot geschreven feel good met leuke personages en een hoop humor.
Ali laat haar personages echt tot leven komen en ze hebben allen hun eigen unieke persoonlijkheid.
In combinatie met de heerlijke verhaallijn met verrassende wendingen een feestje om te lezen!
Haar boeken zijn wat mij betreft echt een verfilming waard!
En voor de lezers die ‘De liefdeshypothese‘ nog niet hebben gelezen, (ga dat zeker doen!), maak je geen zorgen: het verhaal wordt er absoluut niet ingewikkeld van!
Bee krijgt als neurowetenschapper een droomproject aangeboden. Een samenwerking met NASA. En haar werk is waar Bee voor leeft.
Samen met haar assistent vertrekt ze naar Houston, waar ze kennismaken met het team waarmee ze de komende maanden zullen samenwerken.
Eén kanttekening, Bee zal ook samen moeten werken met Levi aka ‘de bokkenlul’. Iemand die ze nog kent van vroeger en die altijd al een hekel aan haar heeft gehad.
De samenwerking verloopt dan ook niet al te soepel, maar Bee is vastbesloten zich niet uit het veld te laten slaan. En ze is van plan al die mannelijke wetenschappers een poepie te laten ruiken.
‘Love on the brain‘ is een heerlijke feel good roman met een flinke dosis humor.
Iets dat mij ook meteen opviel en aansprak bij ‘De liefdeshypothese’.
En deze heerlijke humor, samen met de vlotte schrijfstijl van Ali Hazelwood, zorgt ervoor dat je dit boek verslindt.
Het boek heeft over het algemeen behoorlijk lange hoofdstukken. Persoonlijk had ik er weinig “last” van, omdat er genoeg gebeurt om je aandacht vast te houden.
Daarnaast schrijft Ali beeldend en gedetailleerd.
Alhoewel ik zelf helemaal niets heb met wetenschap, weet Ali Hazelwood je enorm te verrassen met interessante passages en natuurlijk het wetenschappelijke onderzoek dat in haar verhaal naar voren komt.
Wie haar eerste boek heeft gelezen, weet dat Ali zelf een achtergrond in de wetenschap heeft en dat ze zich in zet voor de gelijkheid tussen mannen en vrouwen in die sector.
Ook in dit tweede boek komt dit duidelijk naar voren, ondanks dat het een fictief verhaal is.
Dit maakt dat het boek naast een heerlijk verhaal, een belangrijke boodschap heeft.
In dit verhaal ontmoeten we twee personages die eigenlijk een soort van hekel aan elkaar hebben, en die moeten samenwerken.
Ik ben absoluut fan van het ‘enemies to lovers’ aspect. De manier waarop de personages met elkaar omgaan is interessant en de dynamiek tussen hen is de kracht van dit verhaal.
Zowel Bee als Levi zijn interessante personages. En ondanks dat we Bee het beste leren kennen, omdat het verhaal vanuit haar is geschreven, wordt ook Levi goed in beeld gebracht.
De communicatie tussen beiden verloopt niet vlekkeloos, en het zijn de humor en de ad rem reacties van Bee die met regelmaat de vlam in de pan laten slaan.
Ali Hazelwood heeft gelukkig ook gezorgd voor verdieping van haar personages.
Zo leren we meer over de achtergrond van beiden en krijgen we een duidelijke karakterschets.
Eén van mijn meest favoriete personages in dit boek is Rocío. De student die met Bee meeloopt als assistent. Een echte gothic en haar reacties en opmerkingen waren fenomenaal!
Ik hield meteen van haar en ook haar relatie met Bee en hun interactie is een heerlijke toevoeging aan het verhaal.
En alhoewel een feel good over het algemeen toch wel voorspelbaar is qua einde, kan ik in ieder geval zeggen dat Ali Hazelwood voldoende verrassingen in het verhaal heeft verwerkt om het interessant en leuk te houden.
Ook in dit boek vinden we weer wat fijne spicy erotische scenes en ook hiervan heb ik weer oprecht genoten.
Dat Ali Hazelwood dit meeneemt in haar verhalen vind ik echt een pluspunt.
Het boek sluit af met een fijn epiloog.
Conclusie
Ik was absoluut verliefd op ‘De liefdeshypothese‘ en vond dit boek de hype waard.
Dit geldt wat mij betreft ook voor ‘Love on the brain‘.
Ondanks het wetenschappelijke thema, is het een heerlijk vlot geschreven feel good met leuke personages en een hoop humor.
Ali laat haar personages echt tot leven komen en ze hebben allen hun eigen unieke persoonlijkheid.
In combinatie met de heerlijke verhaallijn met verrassende wendingen een feestje om te lezen!
Haar boeken zijn wat mij betreft echt een verfilming waard!
1
Reageer op deze recensie
