Al het blauw van de hemel

Als bij Emile jong-alzheimer wordt vastgesteld, besluit hij het ziekenhuis en het medeleven van zijn familie en vrienden te ontvluchten. Hij koopt stiekem een caravan en plaatst een advertentie om een reisgezel te vinden. Van Joanne, een mysterieuze jonge vrouw, ontvangt hij een antwoord en dat is de start van een adembenemend mooie roadtrip.

Mélissa da Costa heeft met haar manier van schrijven een prachtig en emotioneel verhaal neergezet, maar weet ondanks de heftige topics het verhaal toch luchtig te houden. Het verhaal gaat over het in reine komen met jezelf, het achterlaten van je verleden en afscheid nemen van dingen die je nooit meer zal gaan doen.

Emile is een jongeman van 26 jaar en hij heeft de diagnose jong-alzheimer gekregen. Hij weet dat hij niet lang meer te leven heeft en wilt dit niet in een ziekenhuis doen samen met het medeleven van zijn familie en vrienden. Hij besluit om stiekem een camper te kopen en plaatst een advertentie om iemand te vinden die een laatste reis met hem wilt gaan maken. Dat is gelijk tekenend voor zijn personage hij wilt dingen op zijn eigen manier en op eigen voorwaarde doen. Op de advertentie reageert Joanne. Ze is een mysterieze jonge vrouw die zelf ook een rugzakje heeft. Samen gaan ze de reis aan en komen veel over elkaar, maar vooral ook over zichzelf te weten. De band die ze opbouwen gaat gestaag en is prachtig om te lezen. Hoewel het verhaal zware topics heeft en je ook echt wel een traan of meerdere kan laten, voelt het verhaal wel luchtig. De reis die de personages maken wordt mooi beschreven en je ziet de plekken voor je alsof je er zelf bij bent. Hoewel het een dik boek is vlieg je er echt wel doorheen, door de manier van schrijven, door de dingen die gebeuren en de mooie zinnen die gebruikt worden.

Ik heb genoten van dit prachtige verhaal en ik zal er nog vaak een terugdenken of zelfs willen herlezen. Hopelijk worden er nog meer boeken van deze auteur vertaald, want die zou ik zeker op willen pakken.