Voorbij niemandsland

We krijgen dit verhaal verteld door de ogen van Viktor. We worden meegenomen op iedere stap die hij zet. In het begin van het verhaal vond ik het wat moeizaam op gang komen waardoor ik een paar keer gestopt ben met lezen. Het duurde even voor ik de vaart te pakken had in deze autobiografische roman.

We krijgen ook een beetje geschiedenisles in dit verhaal. Zo wordt ons een hele stamboom uitgeschreven en krijgen we mee hoe het er in Slovenië door de jaren heen aan toe ging. De migratie krijgen we ook goed belicht.

We gaan met Viktor mee op zijn pad om zich thuis te gaan voelen in Nederland en ook echt een Nederlander te worden, geaccepteerd te worden. Vooral dit laatste vind ik een grote rol spelen in het verhaal. Viktor wilt maar wat graag geaccepteerd worden. Maar niet alleen Viktor heeft daar last van. Ook zijn familie is altijd onderweg om zich ergens te vestigen om daar te aarden en erbij te horen.

Ik merk dat ik de schrijfstijl van Znidarsic prettig vind, hij weet emotie over te brengen daar waar nodig is. De hoofdstukken volgen elkaar goed op en hierdoor behoud je de vaart in het verhaal.