Een meer lichtvoetige kant van Thomas Mann

'Ontboezemingen van de oplichter Felix Krull' is een vrij atypisch boek voor Thomas Mann, vooral qua lichtvoetigheid en relatieve recht-toe-recht-aan benadering qua plot en karakterontwikkeling van de hoofdpersoon. Felix Krull, een knappe jongeman met een zilveren tong uit het Rijnland, ontdekt op jonge leeftijd dat hij zonder al teveel moeite mensen om de tuin kan leiden. Vooral bij het vrouwelijke geslacht doet hij het erg goed en over mannelijke aandacht heeft hij weinig te klagen.

Ondanks een wat een langdradig begin werd de lezer meegenomen in een wervelvind van vermetele en listige daden van Krull, zoals het op listige manier ontlopen van de dienstplicht, het aanpappen met rijke dames en zover weten te krijgen dat hij de meest dure juwelen van ze mag stelen in een Parijs hotel, op een decadente manier genieten van het Parijse nachtleven en als klap op vuurpijl van positie wisselen met een Luxemburgse markies waardoor Krull weet door te dringen tot het hoogste adellijke kringen. Dit alles gelardeerd in Mann's onnavolgbare taalkundige en lyrische kwaliteiten.

Dit boek laat zich het beste lezen als de streken van de jonge god Hermes gecombineerd met de doldrieste avonturen van de Baron van Munchhausen. Bij vlagen erg onderhoudend en vermakelijk. Het is alleen jammer dat Mann nooit toegekomen is aan deel II, waardoor het boek een wat onafgemaakt einde heeft.