Hebban recensie
Geen allemansvriend
Ook dit tweede boek van Matthew Pearl brengt de lezer terug naar het Amerika van de 19e eeuw. Waar in zijn debuut een aantal moorden, geïnspireerd door de werken van de Italiaanse dichter Dante Alighieri, centraal staan, vormt nu de mysterieuze dood in 1849 van de grondlegger van de detective, Edgar Allan Poe, het middelpunt. En ook nu geeft Pearl blijk van zijn diepgaande kennis over een literaire grootheid. Helaas verliest de auteur dit keer door het nijvere putten uit allerhande bronnen de aandacht voor één van de belangrijkste eigenschappen van een goed spannend boek: vaart.
De jonge advocaat Quentin Clark is toevallig getuige van een uiterst sombere begrafenis in zijn woonplaats Baltimore. Hij is geschokt als hij verneemt dat hier de laatste eer werd bewezen aan zijn literaire held Edgar Poe (de naam Allan wilde Edgar graag vergeten en dus gebruikt ook Clark deze niet). Als de kranten berichten over de bizarre omstandigheden van Poes dood en niets dan slecht over Poe schrijven, besluit Clark op zoek te gaan naar de waarheid. Hij zet alles op het spel om de naam van Poe te zuiveren: zijn baan, zijn liefde en zelfs zijn leven.
Voor de liefhebber van Edgar Allan Poe en/of (historische) detectiveverhalen is De schaduw van Poe een prima aankoop. Pearl heeft een zorgvuldig en uiterst geloofwaardig verhaal neergezet. Hij heeft echter dermate veel historisch materiaal van en over Poe en zijn dood geraadpleegd, dat hij het blijkbaar zonde vond om niet ook alles in het boek te verwerken. Dit en het veelvuldige gebruik van de reeds door collega Jeroen genoemde ratiocinatie, maakt de verhaallijn niet altijd even eenvoudig te volgen. Bovendien krijgt de vertelling vrijwel nergens een prettige hoeveelheid vaart. En hoofdpersoon Clark mag bewonderingswaardig veel vertrouwen hebben in de goedheid van Poe, op momenten is zijn naïviteit in een storende hoeveelheid aanwezig.
De schaduw van Poe is geen allemansvriend. Het is vooral een boek voor de perfectionist met een voorliefde voor gedegen naslagwerken. Ondanks de aanprijzingen van Dan Brown is diens ongecompliceerde spanning nergens terug te vinden. Hoeft natuurlijk ook niet, maar het maakt het boek wel minder toegankelijk.
De jonge advocaat Quentin Clark is toevallig getuige van een uiterst sombere begrafenis in zijn woonplaats Baltimore. Hij is geschokt als hij verneemt dat hier de laatste eer werd bewezen aan zijn literaire held Edgar Poe (de naam Allan wilde Edgar graag vergeten en dus gebruikt ook Clark deze niet). Als de kranten berichten over de bizarre omstandigheden van Poes dood en niets dan slecht over Poe schrijven, besluit Clark op zoek te gaan naar de waarheid. Hij zet alles op het spel om de naam van Poe te zuiveren: zijn baan, zijn liefde en zelfs zijn leven.
Voor de liefhebber van Edgar Allan Poe en/of (historische) detectiveverhalen is De schaduw van Poe een prima aankoop. Pearl heeft een zorgvuldig en uiterst geloofwaardig verhaal neergezet. Hij heeft echter dermate veel historisch materiaal van en over Poe en zijn dood geraadpleegd, dat hij het blijkbaar zonde vond om niet ook alles in het boek te verwerken. Dit en het veelvuldige gebruik van de reeds door collega Jeroen genoemde ratiocinatie, maakt de verhaallijn niet altijd even eenvoudig te volgen. Bovendien krijgt de vertelling vrijwel nergens een prettige hoeveelheid vaart. En hoofdpersoon Clark mag bewonderingswaardig veel vertrouwen hebben in de goedheid van Poe, op momenten is zijn naïviteit in een storende hoeveelheid aanwezig.
De schaduw van Poe is geen allemansvriend. Het is vooral een boek voor de perfectionist met een voorliefde voor gedegen naslagwerken. Ondanks de aanprijzingen van Dan Brown is diens ongecompliceerde spanning nergens terug te vinden. Hoeft natuurlijk ook niet, maar het maakt het boek wel minder toegankelijk.
1
Reageer op deze recensie
