De aanhouder wint?

Het derde boek van onderzoeksjournalist Paul Eddy gaat opnieuw over Grace Flint, de beste undercoveragent van de FBI. Hoewel het verhaal voortborduurt op de twee voorgaande titels, kan het goed los gelezen worden. Het kost dan iets meer tijd om te begrijpen dat Flint een uiterst turbulent verleden heeft, maar het is juist wel aardig om daar gaandeweg achter te komen.

Het motief van wraak vertelt het verhaal van Flint’s aanhoudende zoektocht naar de slechteriken van de wereld. Al jaren richt ze haar pijlen voornamelijk op “über-slechterik” Karl Gröber en zijn vrienden, maar steeds mist ze haar doel door jammerlijke fouten, fatale tegenaanvallen en schokkende sabotage. Ondanks, of juist dankzij, de vooral mentale beschadigingen, is ze deze keer vastberaden te slagen. Ze kent slechts één zwakke plek: haar zoontje Jack. Nu mag u driemaal raden waar Gröber haar zal proberen te raken … nee, ik schreef driemaal raden!

Ik houd ervan als een auteur weet waarover hij schrijft. Dat lijkt een open deur, maar vooral in het genre van de actiethriller gaat de fantasie van de auteur nogal eens aan de haal met de geloofwaardigheid van het verhaal. Het motief van wraak heeft hiervan geen last. Eddy zet een gedegen wereld van criminaliteit en haar bestrijders neer.

Daarentegen had ik enige moeite met de geloofwaardigheid van hoofdpersoon Grace Flint. Op driekwart van het boek wordt ze door een collega omschreven als een dame met pit en lef, “maar ze is roekeloos; ze heeft zichzelf niet meer in de hand.” Dat kan op dat punt van het verhaal geen lezer meer ontkennen, dus rijst de vraag waarom ze zoveel speelruimte krijgt van haar superieuren. Bovendien, ze is onmiskenbaar door de wol geverfd, dus waarom raakt ze compleet van streek als ze haar alleenstaande vader in bed betrapt met een jonge vrouw? Vooral omdat dit een cruciale rol speelt in het verhaal, is ten minste een lichte frons van het voorhoofd op zijn plaats. En de aftrek van één ster.

Spannende boeken hoort men te kunnen lezen als een trein, maar dan zonder uitval en vertraging. Helaas scoort Het motief van wraak juist op dat laatste redelijk goed. Door flashbacks of juist door ergens middenin te vallen, moet de lezer geregeld op zoek naar het juiste spoor. En dat leidt af. En dat is jammer. En dat kost opnieuw een ster.

Hoe dan ook, Paul Eddy heeft met Grace Flint een bijzonder personage geschapen en in een realistische wereld van criminaliteitsbestrijding gezet. Voor de liefhebbers van zijn eerste boeken een must, voor de twijfelaar, gezien de schappelijke verkoopprijs, absoluut geen miskoop.