Los zand van Reinier Bresser hangt beslist niet als los zand aan elkaar

Los zand is het vervolg op Strandvogel, het verhaal van trader Gustaaf Vogel die zijn baan op een Londense zakenbank vaarwel zegt wanneer hij hoort dat zijn zusje Fanny door verdrinking om het leven is gekomen. Hij vestigt zich in een villa dicht bij het strand van Wassenaar. Zoals in Strandvogel speelt ook in Los zand het strand en de zee een belangrijke zo niet cruciale rol. Ik had een beetje verwacht dat in dit deel de werkelijke oorzaak van Fanny's dood ontrafeld zou worden. Maar daar blijkt het niet om te gaan. Het gaat vooral om verlies en gemiste kansen in de breedste zin van het woord. Het boek leest nostalgisch: De vergankelijkheid van het leven zoals het was, maar tegelijkertijd ook een voortgang zoals het ook altijd was (het strandpaviljoen). Relaties die stranden. Spijt te weinig geïnvesteerd te hebben in een kind, spijt om de afstandelijke relatie tot de vader, en het onherroepelijke alleen zijn als gevolg van de gebeurtenissen.

Het boek wordt verteld vanuit het perspectief van de diverse sleutelfiguren. Ik kan me voorstellen dat de auteur door de cruciale locatie, het wisselende perspectief én de flashbacks gekozen heeft voor deze licht ironisch klinkende titel. Maar de samenhang is er, dus van los zand is in Los zand geen sprake.

Ik heb het boek in één ruk uitgelezen.