Dit is echt teveel.

Via uitgeverij Luitingh-Sijthoff kreeg ik dit boek te lezen in ruil voor een eerlijke recensie en een paar vragen beantwoorden in de Thriller leesclub.
Het is een behoorlijke deurstopper van 761 pagina's.
De voorflap ziet er aantrekkelijk uit en het boek is op dermate wijze gebonden? geplakt dat de rug, ondanks de hoeveelheid pagina's niet breekt.
Het verhaal is in voornamelijk korte hoofdstukken verdeeld en volgt elkaar over het algemeen genomen goed op.
Er zijn cliffhangers , dan een kort hoofdstuk naar een ander personage en gelijk weer naar de cliffhanger van het vorige hoofdstuk.
Vanaf de proloog , die zeer intrigerend is een goede spanningsboog die geleidelijk oploopt en zijn climax bereikt. Maar daar kom ik later nog op terug.
De schrijver heeft duidelijke structuren in het boek; de goede zijn echt goed en de slechte zijn echt duivels.
Daar hoef je je hoofd niet over te breken. Verder is het Dan Brown gelukt om weg te blijven van gortdroge materie en uitleggerige taal....althans...tot pagina 500.
Gedurende het verhaal strooit de schrijver snippers rond die je tot één geheel kan maken; dus je zet de puzzel zelf in elkaar.
Alle karakters die in het verhaal een rol van betekenis hebben hebben een achtergrond verhaal, dus wat vlees op de botten. Dat er sommige nogal stereotiep zijn mag de pret niet drukken.
Het boek leest als een script van Mission Impossible; volop actie maar ik had nergens het idee dat de hoofdrolspelers echt in gevaar waren. Het gebeurde te vaak dat er net op tijd een oplossing voor handen was en dat men uit een penibele situatie kon geraken.
Als dat te vaak voorkomt in een boek slaat de spanning voor mij dood en ben ik niet zoveel meer betrokken want 'het komt toch wel goed".
Als je rond pagina 400 komt en je komt er een beetje achter wat er in het manuscript staat verflauwd de aandacht doordat er dan wel een uitleggerig toontje naar voren komt. Er wordt heel gewichtig geschreven over het geheim met allerlei wetenschappelijke termen terwijl er letterlijk 1 regel in het boek staat wat alles in begrijpelijke taal verklaard.
Dat gaat zo door tot de grote finale. Ondertussen wordt je getrakteerd op termen als " Fractals " , uitleg van psychedelische drugs en deze zin: "Integratie met de dendrietachtige structuur van de hersenen maar dan moet eerst iemand een nano-electrisch biofilement uitvinden".
Het wordt echt allemaal iets teveel en haalt de spanning enorm uit het verhaal terwijl er dan in feite nog niet duidelijk is waarom er zo op dit manuscript gejaagd wordt.
Dat gebeurt 150 pagina's voor de laatste bladzij in een alinea van 3 regels.
ALS dan eenmaal de grote climax heeft plaats gevonden besef je ineens dat je nog zo'n kleine 200 pagina's moet.
Dan wordt de spanningsboog houterig aangetrokken, wordt het verhaal behoorlijk technisch en vond ik het vermoeiend om dit boek uit te lezen.
Het is absoluut geen slecht boek maar dit had een beter boek kunnen zijn als Dan Brown zich wat had ingehouden.