Je hoofd er bij houden of het gewoon laten gaan....

Mijn eerste gedachte toen ik dit boek in mijn handen had was: "Jee, wat een dun boekje voor deze schrijvers " maar realiseerde ik ook dat ik zo vaak het gevoel had dat boeken soms uitgesponnen worden en wel met een aantal pagina's minder een beter boek zouden kunnen zijn. ( Hallo "Het Ultieme Geheim!!!" )
Het is echter wel een groot boek met een helaas niet echt aansprekende voorkant.

ALS een gehaaide true crime schrijfster schuldig is aan de moord op haar eigen man, hoe betrap je haar dan?
Daar draait dit hele boek om en het is een grote "ALS" . Er worden zoveel rookgordijnen opgevoerd in dit boek dat je echt je hoofd er bij moet houden.

Het gaat om een paar hoofdfiguren waarvan een select aantal een achtergrond verhaal hebben gekregen dus daar zit niet de eventuele verwarring die kan ontstaan, nee, de verwarring zit in het zo geraffineerd in elkaar zitten van dit steekspel dat het bijna te ingewikkeld is.

Het boek schiet gelijk vanuit het begin als een renpaard uit de startblokken en houdt de spanningsboog hoog. Het zijn vrij korte hoofdstukken die wisselen tussen "TOEN "en "NU".
De hoofdstukken in het verleden roepen ook vragen op over de integriteit van de inspecteurs terwijl het allemaal twijfelachtig en giswerk is; pas in het laatste hoofdstuk worden de kaarten open op tafel gelegd en eindigen de schrijvers met een "einde om nooit te vergeten".
En daar liegen ze niets van

En toch maar drie sterren? Ik vond het heel moeilijk om maar enig sympathie op te brengen voor welke hoofdrolspeler ook, en daarom heb ik het verhaal als van een afstandje tot mij genomen.
Ik voelde mij niet echt opgeroepen om mee te puzzelen daar ik al wel snel doorhad dat dat geen zin had vanwege alle rookgordijnen.

Spanning is zeker aanwezig ( ik moest soms echt moeite doen om niet de laatste regel van elk hoofdstuk te lezen omdat ik wel wilde weten wat er ging gebeuren.) en ik heb mij er op een oppervlakkige manier mee bezig kunnen houden.