Lang getwijfeld over aantal sterren

Laat ik voorop stellen dat ik de auteur J.D.Barker erg hoog heb zitten. Zijn manier van schrijven bevalt mij uitermate en het feit dat hij het onrealistische realistisch kan maken spreekt volumes voor deze auteur.
Plus het feit dat hij als een tierelier verhalen publiceert maakt mij een trouwe fan.
En wat is er mis met een boek met dubbele flappen, goede kwaliteit papier, een pakkende voorkant en een meer dan intrigerende achterkant, compleet met regels?
Nou, voor mij best wel wat.
Het verhaal wordt verteld door twee hoofdpersonages: Billy Hasler en inspecteur Whaley.
Billy is een jongeman die bevriend is met een aantal mede leerlingen en Spivey. Een nerd jongen van school die helemaal aan het cliché verhaal voldoet van een nerd; niet aantrekkelijk, niet gespierd, geen interesse in sport en een pestkop genaamd Matty.
Deze Spivey erft totaal onverwacht het huis van zijn oma voor de kust van zijn woonplaats.
Echter, met de erfenis komen ook een paar regels die gevolgd moeten worden opdat Spivey zijn erfenis niet kwijt raakt.
En dan is daar de inspecteur Whaley die geïntroduceerd wordt n.a.v. een verdwijning van een lokaal meisje.
Het verhaal begint interessant en je wordt heel makkelijk het verhaal ingetrokken. Er worden wat vrienden van Billy geïntroduceerd zoals zijn liefje Kira, de mysterieuze Alesia, Izzy en Chloe etc
Dit gaat heel snel , een beetje te snel zodat er van enige binding met de karakters geen sprake is.
Het is al vrij duidelijk dat dit randfiguren zijn in het verhaal en daar meer voor decoratie dienen.
Door het bezit van het eiland en het huis wordt Spivey een populair figuur. Er worden voor zijn klasgenoten en andere jonge gasten feestjes georganiseerd zonder dat ze bang hoeven te zijn dat ouders mee kijken.
Deze nieuw gevonden populariteit doet Spivey goed en al zijn vrienden gunnen hem dit ook.
Alleen zijn eigen ouders zijn er niet blij mee. ( I.v.m. spoilers kan ik er niet verder op ingaan maar er zit zeker meer achter deze ouders en hun verstandhouding met de oma van Spivey. )
Natuurlijk worden er regels geschonden en als dat gebeurt zijn de poppen aan het dansen en ontvouwd zich een waanzinnige geschiedenis die alleen maar bedreigender kan worden.
De wisseling tussen Billy en Whaley verstoorde het soepele lezen voor mij; ook daar het personage Whaley te weinig ruimte was gegeven om te groeien en er een binding mee te krijgen.
De hoofdstukken van Billy waren voor mij het prettigst om te lezen.
Het verhaal zelf kon mij niet verrassen. Niets nieuws onder de zon en de griezelige stukken waren dermate over de top dat het haar doel voorbij schoot.
In plaats van vol adrenaline het verhaal te volgen moest ik regelmatig zuchten en dat is nooit een goed teken; zeker niet in een thriller.
Bij tijd en wijle voelde het verhaal erg stroperig; zeker de inspecteur had weinig meer te doen dan achter de feiten aan te sjokken en J.D. Barker geeft Whaley pas halverwege het verhaal wat vlees op de botten.
De schrijver heeft behoorlijke leentje buur gespeeld: Lost, The Exorcist, Carrie en noem maar op.
Er kwam het nodige voorbij wat al eerder een hoofdrol had gespeeld in menig verhaal en televisie serie.
Het opmerkelijkste vond ik echter de overeenkomsten tussen dit verhaal en een paar boeken van Thomas Olde Heuvelt. Je hoort mij niet plagiaat zeggen maar met een beetje fantasie klonken er heel wat thema's van " Orakel " door in dit boek.
Waar ik wel heel eerlijk in moet zijn is dat ik gedaan heb wat de schrijver in zijn nawoord suggereert en dat ik een klein beetje van mijn stoel viel.
Helaas heeft dit er niet voor kunnen zorgen dat dit drie sterren werden ( en aangezien zijn vorig werk heb ik echt lang getwijfeld ) alhoewel de epiloog dik in orde was maar zoals eerder gezegd: "Niets nieuws onder de zon " en dat is wel jammer voor een schrijver die wel degelijk heeft bewezen hoe je een nieuw en verfrissend verhaal kan vertellen.