Wally Lamb heeft goud in zijn pen.

Corby Ledbetter is getrouwd met Emily en heeft het op zijn zacht gezegd moeilijk: Geen werk en gedwongen huisvader te zijn terwijl zijn vrouw de broodwinner van het gezin is.
Hij worstelt met een steeds groter wordende afhankelijkheid van medicatie en alcohol en zijn huwelijk met Emily dreigt steeds verder af te brokkelen.
Dan, op een morgen voltrekt zich een afschuwelijke tragedie die het hele gezin uit elkaar scheurt en Corby moet de gevolgen van zijn acties dragen in de Yale Correctional Institution.
In deze gevangenis leert Corby een aantal mensen kennen die grote invloed zullen hebben in zijn leven; positief en negatief.
De grote vraag is echter of Corby vergiffenis zal vinden zowel bij zichzelf als bij zijn familie.
Wat een enorm prachtig, afschuwelijk hartverscheurend verhaal is dit.
Het eerste hoofdstuk schets de gebeurtenissen waarin Wally Lamb zijn hoofdrolspelers introduceert en je deelgenoot laat zijn van hun leven.
Vanaf de eerste regel zit je midden in het verhaal en loop je aan de hand van de schrijver mee. De personages in dat deel zijn zo levensecht dat je ze letterlijk ziet en dat maakt de tragedie een enorme impact hebbend.
Allemachtig, ik ben er een tijdje van de kaart van geweest zo verschrikkelijk goed beschreven.
De dialogen die daarna volgen zijn vol met emoties en vlijmscherp geschreven en elke zin treft doel.
Het tweede gedeelte speelt zich af binnen de muren van de Yale gevangenis.
Ook hier een perfecte balans tussen zelf reflexie en dialogen; geen één woord is teveel.
Wally Lamb laat je kennismaken met ongelofelijke karakters die allemaal hun steen bijdragen tot het vertellen van het verhaal.
Ook de beschrijvingen van de geschiedenis van de Yale gevangenis, de vroegere bewoners van het land en de rivier die ernaast stroomt zijn zo levensecht dat je bijna het water kunt ruiken en horen.
Ik merkte dat ik heel langzaam ben gaan lezen daar ik elke zin wilde opzuigen en op het laatst wilde ik nog langzamer gaan lezen daar ik niet wilde dat het verhaal ophield.
En dan geeft de schrijver je zo'n geweldige dreun in je maag dat je letterlijk naar adem moet happen.
Ik heb het absoluut niet droog gehouden.
Eén van de beste boeken die ik ooit gelezen heb.