Het einde maakt veel goed

Dit klinkt heel negatief maar zo bedoel ik het niet. Het meeste gedeelte van het boek had ik al eens eerder gelezen. De karakter ontwikkeling vond ik niet echt bijzonder: het bleven voor mij stereotypen.
Maar dan....ongeveer na 200 pagina's lijkt het wel of de auteur haar plaats in de autostoel heeft gevonden en laat dan een paar behoorlijke twisten op de lezer los.
Wat ik vaak ervaar is dat een boek heel sterk begint en dat de finale dan heel erg uitgerekt wordt.
Emiko Jean laat in deze laatste pagina's zien dat zij wel degelijk weet hoe zij de lezer op het puntje van de stoel moet laten zitten.
Erg onverwachts en gewoon erg goed.
De eerste 200 pagina's had ik het gevoel dat dit een aardig tussendoortje was maar na het lezen van de finale ben ik absoluut benieuwd naar de verdere karakter ontwikkeling en avonturen van Chelsey Calhoun.