Als een bemanningslid van het ISS, het internationale ruimtestation, ernstig ziek wordt, wordt arts en astronaute Emma Watson de ruimte ingestuurd. Al snel blijkt dat de man aan een onbekende ziekte lijdt. Emma doet wat ze kan maar staat machteloos en de man sterft. Maar de dodelijke parasiet is nog niet verslagen en terwijl de bemanningsleden één voor één de strijd verliezen tegen dit killervirus, wordt op de grond, in het vlucht geleidingscentrum met man een macht gewerkt om een oplossing te vinden, want niemand durft de besmette bemanningsleden terug naar de aarde halen.

Dit boek, een goede mix is tussen medische thriller en techno thriller, is een rampenboek pur sang. Als lezer zit je constant op het puntje van je stoel, want de schrijfster slaagt er in de spanning bijna constant op hoog niveau te houden door veel, en gelukkig, gevarieerde voorvallen de revue te laten passeren. En toch blijft alles zeer geloofwaardig. Dit is weer zo’n boek waarvan je je afvraagt waarom het nog niet verfilmd werd, want je kan je alles zo levendig voorstellen, dat een scenarist er weinig werk aan heeft. Het is een mooi staaltje actie-schrijven, waarmee Tess Gerritsen bewijst dat, alhoewel het medische aspect wel in al haar spannende boeken terugkomt, ze niet in één hokje te stoppen is.

Het enige minpunt in dit op zichzelf staande verhaal is de overdaad aan afkortingen, maar anderzijds maakt dit de conversaties ook realistisch. Gelukkig is er achteraan het boek een verklarende woordenlijst opgenomen, maar doordat er nergens naar verwezen wordt, heb ik die pas ontdekt als ik bijna aan het einde van het verhaal gekomen was.