Het verhaal achter de flessenpost

Wanneer de auteur Bertina Mulder een fles met een briefje in de IJssel vindt, was het zaadje geplant dat zou uitgroeien tot haar mooie roman 'De IJsselbrief'

Veerman Werner van het Deventer pontje vist een fles uit de IJssel met daarin een in het Engels geschreven brief, ondertekend door ene Mandy.
Natuurlijk is iedereen nieuwsgierig naar wat er in de brief staat. Wanneer Werner hem voorgelezen heeft, zit iedereen met vraagtekens. Wie is eigenlijk Mandy? Zou ze hulp nodig hebben, is ze in levensgevaar? Het blijft gissen naar het mysterie van de flessenpost.
Daarna wordt de lezer teruggebracht naar het verleden waar we het leven van Mandy volgen. Mandy begint regelmatig doodnormale handelingen te vergeten.
Eerst wuift ze alles weg en probeert ze het te verbergen voor de mensen die het naast bij haar staan. Die beginnen argwaan te krijgen en weten dat er iets mis gaat met Mandy.
Na lang aandringen gaat Mandy in op het verzoek van haar dochter om naar de dokter te gaan. Daar krijgt ze te horen dat ze lijdt aan de ziekte van Alzheimer.
Mandy beseft heel goed wat haar te wachten staat...

De cover is een foto van de IJssel. Het is een prachtig uitzicht. Het is genomen vanuit een plekje waar je net als Mandy volledig tot rust komt.
Het is Mandy haar lievelingsplekje waar ze mijmert over de mooie tijd die ze samen met haar kinderen en man had en waar ze nadenkt wat de toekomst haar zal brengen.
In het meer of de rivier zie je ook een fles dobberen. De fles die de aanzet was tot dit verhaal

De auteur is er mooi in geslaagd om ons te laten voelen hoe het is om als Alzheimerpatiënt door het leven te gaan maar ook hoe het is als naaste familieleden om dit te ervaren.
Ze laat de lezer eventjes stilstaan bij de vraag hoe zou je zelf met deze ziekte omgaan.
De auteur laat ons genieten van de beeldende schrijfstijl. Soms had ik echt gevoel dat ik bij Mandy op haar terrasje zat om te genieten van de natuur en het uitzicht.
Het is een boek dat vol met emoties zit : de angst, de twijfels, het verdriet, de liefde...
Ook al leest de roman heel vlot, toch dwingt af en toe een mooie zin je om eventjes te stoppen en het te herlezen
'De IJsselbrief' is een boek dat ik zal blijven koesteren en niet vlug zal vergeten
Het volgend zinnetje vond ik zo typerend voor het boek, het vat het geheel in kort samen :

'Life is a movie because that's all we know. There is no handbook'

Hopelijk wordt dit boek ooit verfilmd, het leent zich daar perfect voor. En zo krijgt de ziekte Alzheimer ook meer aandacht bij het brede publiek.