Lezersrecensie
Boerenprotest
Gijs IJlander schrijft zijn roman "Geen Zee Maar Water" in 2008. Veertien jaar later is het thema nog steeds actueel. Ook deze week waren er in verspreid over het land protesten van boeren en sympathisanten tegen voorgenomen maatregelen van de overheid in het kader van natuurherstel: de omstreden stikstofwet.
In deze roman draait het echter om het weer onder water zetten van in het verleden ingepolderd land. De jonge politica Annet maakt met dit plan furore in Haagse kringen, dit tot grote onvrede van de bewoners van de bewuste polder zoals de ietwat simpele rattenvanger Bennie en zijn drankzuchtige vader.
De roman is opgedeeld in vier delen. Het eerste focust op Annet en haar coaches, die een steeds grotere invloed op haar uitoefenen; het tweede op Bennie, die steeds meer bij het verzet tegen de overheid betrokken raakt. In het derde deel raken beiden meer en meer de regie kwijt en worden onder andere de ouders van Annet bedreigd en valt Bennie in handen van een schimmige actiegroep. In het laatste deel volgt dan uiteindelijk de onvermijdelijke confrontatie.
Helaas moet ik zeggen dat ik bij lezing van het eerste deel bijna gestopt ben met het boek. Annet en haar politieke milieu boeiden mij niet en voor Annet kon ik geen sympathie opbrengen. Gelukkig ben ik toch verder gegaan, want in het tweede deel bleek Bennie weldegelijk een interessant karakter te zijn met een dito leefomgeving. Opvallend vond ik vooral in het op Bennie gefocuste deel de prachtige beschrijvingen van de natuur van het oerhollandse polderlandschap, terwijl eigenlijk juist Annet de voorvechtster van het voorgenomen natuurherstel was. Wat betreft het einde van het verhaal moet ik toch wel kwijt, zonder iets ervan weg te geven, dat het mij niet helemaal bevredigd achtergelaten heeft.
Gijs IJlander heeft met "Geen Zee Maar Water" een voorlopig nog wel even actueel blijvende roman geschreven gezien de steeds groter wordende kloof tussen de meer en meer regentesk optredende overheid en de zich steeds meer ongehoord voelende bevolking. De schrijfstijl van de auteur is overigens helder en lekker vlot wat het uiteindelijk toch nog een makkelijk leesbaar boek maakte.
In deze roman draait het echter om het weer onder water zetten van in het verleden ingepolderd land. De jonge politica Annet maakt met dit plan furore in Haagse kringen, dit tot grote onvrede van de bewoners van de bewuste polder zoals de ietwat simpele rattenvanger Bennie en zijn drankzuchtige vader.
De roman is opgedeeld in vier delen. Het eerste focust op Annet en haar coaches, die een steeds grotere invloed op haar uitoefenen; het tweede op Bennie, die steeds meer bij het verzet tegen de overheid betrokken raakt. In het derde deel raken beiden meer en meer de regie kwijt en worden onder andere de ouders van Annet bedreigd en valt Bennie in handen van een schimmige actiegroep. In het laatste deel volgt dan uiteindelijk de onvermijdelijke confrontatie.
Helaas moet ik zeggen dat ik bij lezing van het eerste deel bijna gestopt ben met het boek. Annet en haar politieke milieu boeiden mij niet en voor Annet kon ik geen sympathie opbrengen. Gelukkig ben ik toch verder gegaan, want in het tweede deel bleek Bennie weldegelijk een interessant karakter te zijn met een dito leefomgeving. Opvallend vond ik vooral in het op Bennie gefocuste deel de prachtige beschrijvingen van de natuur van het oerhollandse polderlandschap, terwijl eigenlijk juist Annet de voorvechtster van het voorgenomen natuurherstel was. Wat betreft het einde van het verhaal moet ik toch wel kwijt, zonder iets ervan weg te geven, dat het mij niet helemaal bevredigd achtergelaten heeft.
Gijs IJlander heeft met "Geen Zee Maar Water" een voorlopig nog wel even actueel blijvende roman geschreven gezien de steeds groter wordende kloof tussen de meer en meer regentesk optredende overheid en de zich steeds meer ongehoord voelende bevolking. De schrijfstijl van de auteur is overigens helder en lekker vlot wat het uiteindelijk toch nog een makkelijk leesbaar boek maakte.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Robert Paul
Gesponsord
Een Nederlander en een Française, twee talen, twee culturen. Twee werelden. Een arts en een studente kunstgeschiedenis. Louter tegenstellingen, maar één grote liefde. Groot genoeg?
