West heeft een leuk plot in elkaar gepuzzeld

Het lijkt een fantastisch weekend te worden voor Autumn, want er staan een paar dagen met haar beste vrienden en crush in een vakantiehuis op de planning. Echter loopt het weekend in de soep als haar vrienden haar (per ongeluk) opgesloten in de bibliotheek achterlaten. Hoewel het voor sommige mensen een droom lijkt om een nacht in een bieb door te brengen, is dit niet het geval voor Autumn. Haar paniekstoornis maakt het er niet beter op. De verrassing wordt alleen maar groter als ze erachter komt dat ze niet de enige in het gebouw is, maar de mysterieuze Dax vindt het wel fijn om in de bibliotheek te zijn. Echter blijft het hier niet bij, want het verhaal van Autumn en Dax gaat na hun bevrijding door.

Autumn en Dax kennen elkaar van naam en gezicht van school, maar hebben eigenlijk nooit met elkaar gepraat. Plots zitten ze met zijn tweeën in een gebouw, schrikken ze zich in eerste instantie dood van elkaars aanwezigheid en móeten ze wel praten. Het draagt bij aan de kwaliteit van de personages dat West ze iets extra’s heeft gegeven. Autumn heeft last van paniekaanvallen (waarvan haar vrienden overigens niets weten). Dax heeft een strafblad en geheimen.

‘Library Kiss’ wekt de indruk dat het verhaal over een zoet liefdesverhaal gaat dat zich grotendeels in de bibliotheek afspeelt. Dat het zich in de bieb afspeelt is waar, maar na een derde deel van het hele boek zijn Autumn en Dax al bevrijd. Gelukkig gaat hun verhaal daarna verder, maar het is jammer dat het gedeelde in de bibliotheek zo snel voorbij was. Het weekend duurt ontzettend lang voor de personages, maar als lezer maak je de verveeldheid van Autumn en Dax niet mee. West had voor het verhaal meer tijd in de bieb mogen besteden, als in aantal bladzijdes. Het leek nu immers niet voor de lezer dat de dagen súper lang duurden, want de momenten dat Autumn verveeld voor zich uit staart werden overgeslagen. Het deel din de bieb mag dus uitgebreider. Verder is het wel leuk dat het verhaal na dit opsluitingsavontuur niet zomaar ophoudt.

Het is jammer dat het tijdverloop soms niet helemaal klopt. Op een gegeven moment komen Autumns vader en broer de kamer waar Autumn zelf en haar moeder al zijn. Dit is de eerste keer dat ze elkaar na het weekend in de bieb weer zien. De mannen zeggen Autumn gedag en gaan eigenlijk direct rechtsomkeert om milkshakes te halen bij een fastfoodtent niet heel ver weg. Dan loopt moeder naar Autumn toe en knijpt in haar hand. Ze zeggen een paar zinnen tegen elkaar, en dan zijn de broer en vader alweer terug. In totaal is het iets meer dan een halve bladzijde verder, maar de tijd dat het duurt dat je naar de fastfoodtent toe moet, milkshakes bestelt, wacht tot ze klaar zijn en weer terug bent is wel flink wat langer dan in die halve bladzijde beschreven.

West heeft een zeer leuk plot in elkaar gepuzzeld en het is leuk om over Autumn en Dax te lezen. Vooral het kwajongensgedrag van Dax wekt glimlachen op. De zinnen zijn netjes geformuleerd en het verhaal is prima te volgen. Toch is het wat oppervlakkig gebleven. Zo is het gek dat Autumn haar vrienden en zelfs hartsvriendin, die ze haar hele leven al kent, niets over haar paniekstoornis heeft verteld. Dit is een voorbeeldje van iets dat jammer genoeg nauwelijks werd uitgewerkt. Over het algemeen had de plot in de bieb langzamer mogen verlopen en in het gedeelte na de bieb sneller, maar in het algemeen met meer diepgang.