Lezersrecensie
Auggie is een wonderjochie
Lees het eerste deel van de recensie hier: https://qreativeminds.weebly.com/recensies/recensie-wonder-rj-palacio
Alle personages in ‘Wonder’ vertegenwoordigen zichzelf, zijn eerlijk, leuk en interessant genoeg om beter te leren kennen. Hoewel dit in de film niet helemaal tot stand komt, blijft het verhaal in het boek consequent verteld worden door de persoon die past bij het perspectief. Daarnaast zijn de personages uniek. Sowieso is Auggie niet een alledaags knulletje, want het is zeldzaam als je een jongen als hij tegenkomt. Verder passen Auggie en Via perfect bij elkaar als broer en zus en spelen ze goed op elkaar in. Toch merk je dat Via er moeite mee heeft een broertje te hebben dat goedbedoeld alle aandacht opeist. De manier waarop Palacio dit naar buiten weet te brengen is top! Ze schrijft op zo’n manier dat je je door de verschillende perspectieven, maar ook door de ruimte- en gevoelsomschrijvingen, goed kunt inleven in Auggie en de mensen om hem heen.
Toch speelt de vraag: ‘Waar gaat dit naartoe?’ Tijdens het lezen is er matige drama en wordt de spanning enkel opgebouwd door de blijvende afwezigheid van het antwoord op bovenstaande vaag. De uniekheid van de personages en Auggie als wondergeval zorgen voor een hoog ik-wil-verder-lezen gehalte. En het antwoord op die vraag? ‘Naar iets moois.'
Alle personages in ‘Wonder’ vertegenwoordigen zichzelf, zijn eerlijk, leuk en interessant genoeg om beter te leren kennen. Hoewel dit in de film niet helemaal tot stand komt, blijft het verhaal in het boek consequent verteld worden door de persoon die past bij het perspectief. Daarnaast zijn de personages uniek. Sowieso is Auggie niet een alledaags knulletje, want het is zeldzaam als je een jongen als hij tegenkomt. Verder passen Auggie en Via perfect bij elkaar als broer en zus en spelen ze goed op elkaar in. Toch merk je dat Via er moeite mee heeft een broertje te hebben dat goedbedoeld alle aandacht opeist. De manier waarop Palacio dit naar buiten weet te brengen is top! Ze schrijft op zo’n manier dat je je door de verschillende perspectieven, maar ook door de ruimte- en gevoelsomschrijvingen, goed kunt inleven in Auggie en de mensen om hem heen.
Toch speelt de vraag: ‘Waar gaat dit naartoe?’ Tijdens het lezen is er matige drama en wordt de spanning enkel opgebouwd door de blijvende afwezigheid van het antwoord op bovenstaande vaag. De uniekheid van de personages en Auggie als wondergeval zorgen voor een hoog ik-wil-verder-lezen gehalte. En het antwoord op die vraag? ‘Naar iets moois.'
1
Reageer op deze recensie