Nope, hulp bieden is onmogelijk

Paris heeft talent voor het bedenken van levensechte verhalen. Ze schrijft alsof Jack en Grace mensen zijn die daadwerkelijk bij je in de wijk wonen; haar personages zijn menselijk! Paris licht zowel de goede als de slechte karaktereigenschappen toe. Hetzelfde geldt voor de gebeurtenissen in het boek. Gezellige avonden met vrienden worden georganiseerd, maar er worden ook lugubere dingen op haar netvlies geprojecteerd. Paris is van alle markten thuis, waardoor het lijkt alsof je je als lezer van ‘Achter gesloten deuren’ nooit zal vervelen. Paris is tof!
Echter worden er weinig acties ondernomen in het boek. Toch zijn Grace en Jack altijd actie; thuis is het nooit stil, maar ze zijn ook wel eens op vakantie. Ze doen genoeg. Toch is ‘Achter gesloten deuren’ op sommige momenten saai. Paris vertelt alles in de verleden tijd. Het is alsof alles zich al heeft afgespeeld en nu enkel gedocumenteerd wordt op papier. Je bent er als lezer nauwelijks bij betrokken en staat, doordat de plot op het moment van lezen niet actief wordt overgebracht, van een afstandje toe te kijken. Of je hulp kunt bieden? Nope.

Lees via deze link de rest van de recensie: https://qreativeminds.weebly.com/recensies/recensie-achter-gesloten-deuren-ba-paris-2