Sterke aanvulling op de tv-serie

De televisieserie 'The Killing' keek ik met veel plezier - vooral het eerste seizoen jaagde ik er in een paar binge-kijk-avonden doorheen. Maar het lezen van het boek bij de populaire televisieserie, dat trok me eigenlijk helemaal niet. De eerste associatie was toch die van de dunne X-filesboekjes uit de jaren 90, die tamelijk onleesbaar waren als op zichzelf staande boeken. Zo'n novelisation, daar had ik zo mijn vraagtekens bij. Zowel verhaallijn als schrijfstijl zijn vaak een slap aftreksel van het filmscript, en blijven op eigen benen maar amper overeind, meende ik te weten.

In het geval van De Killing  zat ik er met die aanname behoorlijk naast, zo bewijst David Hewson met het boek bij het derde seizoen van de Deense televisieserie. Hewson levert een uitstekende thriller af, die een verdergaand inkijkje in de gedachten van hoofdpersoon Sarah Lund oplevert dan in de tv-serie mogelijk is. 

Het verhaal draait om de ontvoering van een meisje van negen, het dochtertje van de directeur en eigenaar van een belangrijk havenbedrijf. Deze Robert Zeuthen heeft geen idee waarom iemand het op hem en zijn familie gemunt zou hebben. Hij is van harte bereid om een hoog losgeld te betalen, dat blijkt niet genoeg voor de ontvoerder, die met een persoonlijke vendetta tegen Zeuthen en zijn bedrijf bezig lijkt. Voor Zeuthen is de grootste kwelling, naast natuurlijk de verpletterende zorgen om zijn kind, het feit dat hij niet weet waar hij zich blijkbaar schuldig aan heeft gemaakt.

Het is aan Sarah Lund en haar collega's om dat uit te zoeken. Wat is er gebeurd op een verlaten schip dat in de haven ligt? Met wie had het kleine meisje de laatste tijd zo'n innig contact? Wat speelt er allemaal in het internationale bedrijf van Zeuthen, en wat betekent dat voor de Deense werkgelegenheid? En waarom duikt politicus Troels Hartman eigenlijk op als het om deze zaak gaat? Het lijkt alsof er geen verband bestaat, maar Sarah weet dat er ergens iets moet zijn.

Ze pakt de zaak met al haar kenmerkende vasthoudendheid op, zelfs als dat ten koste gaat van haar privéleven. Het is hoe we Lund hebben leren kennen in de tv-serie: monomaan en solistisch, maar doordat we in de beschrijvingen iets meer met haar ogen kunnen kijken, wordt die houding logischer. Je leert Lund en haar opstelling meer doorgronden, en dat is, samen met de sterke dialogen en de treffende beschrijvingen van Kopenhagen, echt een toevoeging aan het bewegende beeld van de televisieserie.