Vlot geschreven maar vrij voorspelbaar

Sommige mensen hebben het zwaarder te verduren in het leven dan anderen, en Lucy Kincaid is zo iemand die het stevig voor de kiezen krijgt. Ze is maar net vijfentwintig, maar heeft op haar zeventiende een man die haar op sadistische wijze verkrachtte gedood, heeft als vrijwilliger gewerkt voor een centrum dat cybercriminelen opspoorde en is daarbij gestalkt en door een fout vriendje bijna de dood in gejaagd, en nu heeft ze net een master afgerond en gesolliciteerd naar een opleidingsplek tot FBI-agent.

Haar vriend Sean, die als privédetective werkt, heeft een perfecte klus om haar bezig te houden: hij onderzoekt samen met zijn partner Patrick (die de broer van Lucy is), de verdwijning van een meisje van 17. Zo gauw Sean haar slaapkamer en laptop ziet, weet hij dat er iets mis is, en hij vraagt Lucy om hulp. Zij heeft feilloos inzicht in tienermeisjes en heeft bovendien ervaring met cybercrime.

Het duurt even voordat Fatale kus, de tweede Lucy Kincaid-thriller, geschreven door Allison Brennan, op gang komt. Brennan wil in korte tijd vrij veel personages introduceren, en die hebben misschien wel iets minder meegemaakt dan Lucy, maar evengoed ook allemaal hun eigen verhaal. Door al die details raak je in het begin het spoor af en toe bijster: Lucy en Sean hebben allebei behoorlijk wat familieleden, en een flink aantal daarvan spelen een rol in het verhaal.

Daarnaast zijn er de hoofdstukken waarin we iets meer zicht krijgen op wat er met de vermiste Kirsten is gebeurd. Het wordt al snel duidelijk dat zij niet het enige meisje is dat verdwenen is, en hoewel Kirsten niet direct opduikt, blijkt al snel dat de zoektocht naar haar parallel loopt aan een zoektocht in New York.

Daar is FBI-agent Suzanne Madeaux namelijk samen met de politie op zoek naar een moordenaar die in de kranten de bijnaam ‘de Cinderella Wurger’ heeft gekregen. Zijn slachtoffers? Jonge meisjes, zoals Kirsten. Als Lucy op een verband stuit tussen de twee zaken, reizen Sean en zij af naar New York.

Fatale kus is vlot geschreven, en als je de eerste hoofdstukken met de introducties van alle personages door bent, leest het als een trein. Het jammere is alleen dat die trein niet door enorm spectaculair gebied rijdt; het blijft allemaal een beetje saai. Er is een voorspelbare verdachte, die het toch niet geweest kan zijn, maar dan misschien toch weer wel. Er is een verband met een rijke en vooraanstaande familie, die er niets mee te maken heeft, maar dan toch weer wel. Lucy en Sean zijn een stel, maar hebben uiteraard problemen, maar dat wordt opgelost, en zo tikt Brennan keurig alle boxjes af in de ‘checklist thriller’.

Dat is op zich geen groot probleem, want ze doet dat vakkundig. Alleen aan het eind gaat het over de top: dan komt Lucy stevig in de problemen en loopt haar leven – alweer – gevaar. Gezien alles wat Lucy al heeft meegemaakt, is deze dosis extra spanning aan het eind overbodig. Het maakt alleen maar dat je je afvraagt hoe vaak iemand een psychotische moordenaar kan treffen in haar leven. In Lucy’s geval: heel vaak. Als je dat gegeven aan kunt nemen, is Fatale kus een onderhoudende thriller.