Ontspannend, maar weinig indrukwekkend

Er zijn vast meer crime-lezers die met enige regelmaat de tv aanzetten en langs de zenders zappen, op zoek naar een aflevering van een crime-serie. CSI Las Vegas, NY of Miami, of een aflevering van Bones, NCIS, Criminal Minds… Echt uitmaken doet het niet, het doel is een uurtje vermaak, volgens een bekende formule om zonder na te denken wat te relaxen. Het is een volwassen variant van het verhaaltje voor het slapengaan: kleine kinderen krijgen niet snel genoeg van steeds hetzelfde boekje voorgelezen krijgen. Juist de herkenning, het weten wat je kunt verwachten, is fijn. Zo is het voor velen ook met crime op televisie. Het leidt af en ontspant.

Maar: vaak is het lastig om de volgende dag na te vertellen wat er gebeurde en wat het motief van de dader was. Dat is tegen die tijd vaak alweer weggezakt naar de achterkant van het geheugen, waar het een plaatsje heeft gekregen in de waas van vergelijkbare afleveringen van vergelijkbare series. Het was een heel ontspannen avondje op de bank, maar dat waarnaar gekeken werd, heeft geen echte indruk gemaakt.

Precies zo gaat het met Ongewis  van Cath Staincliffe. Op het omslag wordt deze ‘Scott & Bailey thriller’ aangeprezen met twee verwijzingen naar crime op televisie: blijkbaar is er ook een tv-serie met dezelfde hoofdpersonen. Daarnaast is dit boek ‘voor de fans van Rizzoli & Isles’. De vergelijking met tv gaat echter verder: na lezing van dit boek heb je een paar redelijk aangename uurtjes gehad, maar echt indruk maken doet het allemaal niet. Al snel vraag je je af waar het verhaal nu ook weer over ging, en wie nu ook alweer precies de hoofdpersonen waren.

Vooral dat laatste is jammer. Ongewis  wordt gepresenteerd als een ‘Scott & Bailey thriller’, en ook wanneer je nog nooit van deze twee rechercheurs hebt gehoord, verwacht je daardoor een verhaal waarin sterke personages de hoofdrol spelen. Janet Scott en Rachel Bailey zijn ook stevige dames: ze werken beiden keihard om zich te bewijzen bij de politie. Rachel worstelt met de herinnering aan een gewelddadige aanval op haar leven, en probeert dat uit alle macht verborgen te houden voor haar collega’s en leidinggevenden, bang dat ze niet aan het werk mag blijven als rechercheur. Janet, niet alleen Rachels leidinggevende maar ook een goede vriendin, heeft intussen haar eigen sores aan haar hoofd, waaronder de gezondheid van haar moeder.

Niet de beste omstandigheden om aan een zaak te beginnen, maar Janet en Rachel moeten vol aan de bak wanneer er bericht komt van een familiedrama. In een pub in een dorp in de buurt van Manchester worden de lichamen gevonden van een vrouw, haar broer en haar dochter. De echtgenoot is nergens te vinden, en wat de situatie nog ernstiger maakt, is dat ook de twee jonge zoontjes van het stel vermist zijn. Het is aan Janet en haar team om uit te zoeken wat hier is gebeurd. Alles wijst op een familiedrama, en al snel wordt duidelijk dat het team niet alleen de drievoudige moord moet oplossen, maar ook op zoek moet naar de twee jongetjes, die hopelijk nog in leven zijn. Een klopjacht door Noord-Engeland volgt.

Interessanter wordt het echter allemaal niet. Rachel en Janet zijn in aanzet interessante hoofdpersonen, maar worden niet erg sterk uitgewerkt. Het blijft allemaal nogal aan de oppervlakte. En omdat ook de zoektocht naar de jongetjes weinig spannend is, en de motieven van de vader niet erg overtuigend uit de verf komen, maakt Ongewis  weinig indruk. Op zich is het geen slecht geschreven verhaal, maar het is zoals met de crime-series op tv. Weinig diepgang, weinig onderscheidend, en hoewel ontspannend, weinig indrukwekkend.