Sterk debuut

Inge Löhnigs thrillerdebuut, Het loon van de zonde, is een fijne verrassing. Mooi geschreven, goed doordachte en uitgewerkte personages en een pakkend plot: wat wil je nog meer?
De lezer wordt meegenomen naar Duitsland, naar een klein dorpje in de buurt van München. Het hele dorp is in paniek, want er is een jongetje van vijf verdwenen. Het ene moment speelde hij samen met een vriendje in de tuin, en het volgende moment lijkt hij in rook opgegaan. En dat in Mariaseeon, een rustig dorp, waar eigenlijk nooit wat gebeurt.
Die rust, dat was nu juist wat Agnes Gaudera zo aantrok toen ze verhuisde naar Mariaseeon. Ze probeert haar verleden en haar overleden man en kind achter zich te laten en haar leven weer op te pakken. Daar krijgt ze echter nauwelijks de kans voor, want ineens zit ze middenin de zoektocht naar de kleine Jakob, hoe goed ze ook probeert er buiten te blijven.
Ook op zoek naar Jakob is politiecommissaris Konstantin Dühnfort. Hij reist heen en weer van München naar Mariaseeon, en probeert te achterhalen wat er in vredesnaam allemaal gebeurt in het dorpje. Wat in eerste instantie een relatief eenvoudige zaak lijkt, verandert al snel in een complexe toestand waar Dühnfort steeds dieper in graaft.
Dühnfort is een van de sterkste kanten van deze literaire thriller: hoewel hij eerst helemaal niet zo’n grote rol lijkt te spelen, leer je hem steeds beter kennen. Heel subtiel laat Löhnig vele verschillende kanten van het karakter van de man zien, en hoe beter je hem leert kennen, hoe meer je hem gaat waarderen. Hopelijk zien we Dühnfort nog eens terug, want dit debuut smaakt naar meer.